Diamantino García
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 24 de outubro de 1943  Ituero de Azaba, España (pt)  |
| Morte | 9 de febreiro de 1995 (51 anos) Sevilla, España |
| Causa da morte | Morte natural (Cancro ) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Relixión | Igrexa católica |
| Actividade | |
| Ocupación | sindicalista |
| Lingua | Lingua castelá |
Diamantino García Acosta, nado en Ituero de Azaba (Salamanca) o 24 de outubro de 1943 e finado en Sevilla o 9 de febreiro de 1995,[1] coñecido como "o cura dos pobres", foi un sacerdote obreiro e un sindicalista español, membro fundador do Sindicato de Obreros del Campo. Súa irmá Asunción é presidenta da Asociación Pro Dereitos Humanos do Menor.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
A súa familia, de orixe salmantina, emigrou a Sevilla. Estabeleceuse no barrio de Cerro del Águila, netamente obreiro e de emigrantes do rural, arredor da fábrica téxtil HYTASA.
Diamantino estudou o bacharelato no instituto San Isidoro e posteriormente ingresou no seminario de Sevilla. Para custear os estudos, traballou de obreiro en Barcelona, nas minas de Asturias e nunha fábrica de conservas en Bélxica. Tras ser ordenado, foi enviado á comarca da Sierra Sur de Sevilla, cun nomeamento conxunto e en equipo pastoral con outros tres compañeiros: Enrique Priego a Pedrera, Juan Heredia a Gilena, Miguel Pérez a Martín de la Jara e Diamantino a Los Corrales, unha poboación de 4.000 habitantes, formada por latifundios, xornaleiros sen terra e emigrantes temporeiros. Alí comezou a súa actividade ao servizo da xente pobre, xunto a outros curas como Esteban Tabares, párroco de Aguadulce. Ao ver como gran parte da poboación de Los Corrales marchaba a Navarra para a recollida do espárrago por mor do desemprego masivo da zona, decidiu unirse como xornaleiro e temporeiro e renunciou ao seu soldo de cura.[1]
En 1976 fundou xunto cun grupo de xornaleiros, entre eles Diego Cañamero e Juan Manuel Sánchez Gordillo, o Sindicato de Obreros del Campo (SOC), a prol das loitas dos traballadores do campo en Andalucía.[1] En 1979 creou a Candidatura Unida de los Trabajadores (CUT), brazo político do sindicato, para presentarse ás eleccións municipais dese ano.[2]
En 1991 fundou a Asociación Pro Dereitos Humanos de Andalucía (APDHA), pola que foi recoñecido coa Medalla de prata de Andalucía en 1993.[1] Presidente da mesma até o seu pasamento, dedicou os seus últimos anos á defensa dos dereitos humanos, á erradicación da pobreza e ao traballo a prol dos inmigrantes. Compaxinou eses labores cos de párroco das localidades de Los Corrales e Martín de la Jara.[1]
Sempre rexeitou postos políticos. Un deles, por exemplo, foi o de Defensor do Pobo Andaluz, que lle propuxeron uns meses antes de morrer de cancro en 1995.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Fallece en Sevilla a los 51 años el cura y líder jornalero Diamantino García». El País. 10 de febreiro de 1995.
- ↑ Aitor M. Carmelo. «El papel de Cañamero en la encrucijada andaluza». Diagonal. 22 de xaneiro de 2015.
