Das Café der toten Philosophen
Das Café der toten Philosophen | |
---|---|
Autor/a | Nora K e Vittorio Hösle |
Lingua | lingua alemá |
Data de pub. | 1998 |
[ editar datos en Wikidata ] |
Das Café der toten Philosophen. Ein philosophischer Briefwechsel für Kinder und Erwachsene (O café dos filósofos mortos) é un libro escrito por Nora K e Vittorio Hösle e publicado en 1998.[1]
Resumo[editar | editar a fonte]
Nace da curiosidade e as reflexións dunha nena de once anos chamada Nora K, interesada en atopar respostas a múltiples preguntas sobre as realidades da vida. Preguntas que lle contesta un filósofo amigo da familia, Vittorio Hösle.
Tras ler o libro O mundo de Sofía de Jostein Garder, Nora dáse de conta que moitas das preguntas sobre as que viña reflexionando fai tempo, podíanse catalogar como filosóficas. Nese momento é cando coñece a Vittorio, co que comeza un intercambio de cartas no que a filosofía e a nenez son os protagonistas.
O que teñen en común a filosofía e a nenez é o asombro ante o mundo. De aí que a inxenuidade sexa imprescindible para a filosofía, por iso cando un neno pregunta os porqués da vida en ocasións os adultos escorren a pregunta por medo as consecuencias das respostas reais.
Entre a realidade e a fantasía das conversacións mantidas entre Nora e Höslen cos distintos filósofos (Sócrates, Descartes, Platón, Santo Agostiño...), tanto no café coma nos múltiples lugares descritos no libro, créase así e todo unha larga reflexión por ambos os lados, tanto por Nora como por Höslen, das cuestións máis dispares que os nosos filósofos foron deixando a través da historia.
Nora e Höslen neste libro repasan ideas dispares como se os soños e a realidade son mundos totalmente distintos, se deus existe e nos leva cara a unha verdade ou engánanos. Se as ideas son nosas ou xa existían de antes e non simplemente as retomamos, se somos máquinas ou realmente sentimos. Se o tempo existe unicamente na nosa conciencia, pois o pasado non existe o presente é minúsculo e o futuro aínda non chegou. Se o que a xente prefire ver o reflexo ou a realidade poida ser unha forma de loucura.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Rafael Díaz Riera (18 de febreiro de 1998). "El Café de los filósofos muertos". ACE Prensa (en castelán).
Este artigo ou categoría carece de ligazóns interlingüísticas. Engádellas premendo na opción "Engadir ligazóns" da columna da esquerda e escribindo o código de lingua e mais o nome correspondente a este artigo ou categoría nesa lingua. Logo diso retira o modelo {{Seniw}} da páxina.Colabora connosco neste artigo e noutros en condicións semellantes para que a Galipedia mellore e medre. |