Cristianización

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
San Francisco Xavier convertendo un támil nunha representación do século XIX do "pagán dócil".

A cristianización[1] é un termo para o cambio específico que ocorre cando alguén ou algo se converteu ou se está a converter ao cristianismo. A cristianización, na súa maior parte, estendeuse a través de misións por conversións individuais, pero tamén, nalgúns casos, foi o resultado da coacción dos gobernos ou dos líderes militares. A cristianización é tamén o termo usado para designar a conversión de prácticas, espazos e lugares antes non cristiáns a usos e nomes cristiáns. Nunha terceira forma, o termo utilizouse para describir os cambios que xorden naturalmente nunha nación cando un número suficiente de individuos se converten ou cando os líderes seculares requiren eses cambios. A cristianización dunha nación é un proceso continuo.[2][3]

Comezou no Imperio Romano cando os primeiros seguidores individuais de Xesús se converteron en predicadores itinerantes en resposta ao mandamento rexistrado en Mateu 28:19 (ás veces chamado a Gran Comisión) para ir a todas as nacións do mundo e predicar a boa nova do Evanxeo de Xesús.[4] A cristianización estendeuse polo Imperio Romano e nas súas nacións circundantes nos seus primeiros trescentos anos. O proceso de cristianismo do Imperio Romano nunca se completou, e Armenia converteuse na primeira nación en designar o cristianismo como a súa relixión estatal en 301.

Despois de 479, a cristianización estendeuse a través de misións ao norte de Europa occidental. Na Alta e Baixa Idade Media, a cristianización foi fundamental na creación de novas nacións no que se converteu na Europa Oriental, e na difusión da alfabetización alí. Na era moderna, a cristianización asociouse co colonialismo, ao que, nunha distribución case igual, os misioneiros participaron e opoñéronse. Na era poscolonial, produciu un crecemento espectacular na China así como en moitas antigas terras coloniais en gran parte de África. A cristianización converteuse nun fenómeno diverso, pluralista e global da relixión máis grande do mundo.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para cristianización.
  2. Lim 2012, p. 497.
  3. Butler 1990, p. 18.
  4. Plummer 2005, p. 33.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Butler, Cuthbert (1919). Benedictine Monachism: Studies in Benedictine Life and Rule. Nova York: Longmans, Green and Company. 
  • Butler, Jon (1990). Awash in a Sea of Faith: Christianizing the American People (illustrated, revised, reprint ed.). Harvard University Press. ISBN 978-0-674-05601-5. 
  • Lim, Richard (2012). "33 Christianization, Secularization,and the Transformation of Public Life". En Rousseau, Philip. A Companion to Late Antiquity. John Wiley & Sons. ISBN 978-1-118-29347-8. 
  • Plummer, Robert L. (2005). "The Great Commission in the New Testament". En Rainer, Thom S.; Lawless, Charles. The Challenge of the Great Commission: Essays on God's Mandate for the Local Church. Pinnacle Publishers. pp. 33–47. ISBN 978-0-97423-061-0.