Claudio Guerín
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1939  Sevilla, España |
| Morte | 16 de febreiro de 1973 (33/34 anos) Noia, España |
| Causa da morte | morte accidental, caída de altura |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Dirección de cine, guión cinematográfico e Produción de cinema |
| Ocupación | director de cinema, produtor de cinema, guionista, guionista de cinema |
    | |
Claudio Guerín Hill, nado en Sevilla en 1939 e finado en Noia o 16 de febreiro de 1973,[1] foi un produtor, guionista e director de cinema español.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Formación académica
[editar | editar a fonte]Guerín pasou a súa infancia e adolescencia en Alcalá de Guadaíra, Sevilla. Formouse na Escola Oficial de Cinema, en Madrid, onde salientou como un alumno brillante obtendo a titulación oficial de dirección de cinema.[2] Durante a súa etapa de formación na escola colaborou na revista Nuestro Cine, de orientación marxista, e comezou unha relación sentimental coa daquela compañeira de estudos Pilar Miró.[3] Como proxecto de fin de carreira, Guerin dirixiu (coas futuras directoras Josefina Molina e Pilar Miró como axudante de dirección e script, respectivamente) unha mediometraxe titulada Luciano, un relato de crimes inspirado nun suceso real e co que obtería a titulación oficial.[4]
Carreira cinematográfica
[editar | editar a fonte]En 1968 realiza o filme Los desafíos producido por Elías Querejeta. A cinta é un drama de 102 minutos de duración onde se mostran tres distintas formas de ver e de expresar como unha situación que parece normal remata desembocando inexorablemente nun estalido de violencia. Un pai que teme perder á súa filla. Un marido que se sente enganado. Un viaxeiro que decide que a súa viaxe e a dos seus compañeiros non ten por que continuar. Con Paco Rabal, Alfredo Mayo e Ismael Merlo, entre outros.[5]
En 1971 dirixe un drama con produción hispano-italiana, La casa de las palomas, coas actrices Ornella Muti e Lucía Bosé.[6]
No ano 1973 produciu e dirixiu o que sería o seu derradeiro filme, unha coprodución hispano-francesa La campana del infierno (La cloche de l'enfer en Francia), do xénero de terror. Narra como un interno do asilo (Renaud Verley) castiga a súa tía (Viveca Lindfors) e as súas tres fillas, con abellas e ganchos. Conta coa participación de Alfredo Mayo entre outros.[7][8]
En 2018, o cineasta andaluz Jesús Ponce dirixiu o documental titulado La última toma sobre a súa figura, no cal entrevista a múltiples actores e técnicos relacionados coa súa obra.[9]
Morte
[editar | editar a fonte]
Morreu nun accidente durante a rodaxe de La campana del infierno. Na igrexa de San Martiño de Noia construíuse unha segunda torre-campanario, unida á real por un pasadizo de madeira. Preparando un plano complicado, Guerín quixo saltar dende o pasadizo a un beiril da igrexa, pero perdeu o equilibrio e caeu ao baleiro dende vinte metros de altura; morreu antes de chegar ao hospital. Juan Antonio Bardem completou a filmación da última secuencia que faltaba.[10]
Filmografía
[editar | editar a fonte]- Luciano (1965)
- Los desafíos (1969)
- La casa de las palomas (1972)
- La campana del infierno (1973)
Premios e distincións
[editar | editar a fonte]| Ano | Categoría | Filme | Resultado |
|---|---|---|---|
| 1969[11] | Cuncha de Prata á mellor dirección | Los desafíos | Gañador |
| Ano | Categoría | Filme | Resultado |
|---|---|---|---|
| 1969 | Mellor guión | Los desafíos | Gañador |
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Nova do traslado a Madrid dos restos mortais de Claudio Guerín en ABC de Sevilla, 18 de febreiro de 1973 [1].
- ↑ Galán, Diego (2006). Pilar Miró: nadie me enseñó a vivir. Plaza & Janés. pp. 60–61. ISBN 978-84-01-37961-1.
- ↑ Galán, Diego. Ibídem. p. 61.
- ↑ Galán, Diego. Ibídem. p. 64.
- ↑ Ficha de Los desafíos en inglés e en español Arquivado 10 de xaneiro de 2011 en Wayback Machine. en Internet Movie Database.
- ↑ Ficha de La casa de las palomas en inglés e en español Arquivado 14 de xaneiro de 2013 en Wayback Machine. en Internet Movie Database.
- ↑ Ficha de La campana del infierno en inglés e en español Arquivado 06 de maio de 2011 en Wayback Machine. en Internet Movie Database.
- ↑ "Claudio Guerin, un gran cineasta español". El País. 13 de febreiro de 1982.
- ↑ "La última toma". Premios Goya. Consultado o 25 de febreiro de 2020.
- ↑ Manuel Rojas: Arte fotográfico (1977), citado en "Claudio Guerin Hill se mató en Noia en 1973". La voz de Galicia. 3 de abril de 2010.
- ↑ Premios del 1969 na web do Festival de San Sebastián
- ↑ "Premios del CEC a la producción española de 1969". CEC. Arquivado dende o orixinal o 5 de marzo de 2016. Consultado o 11 de febreiro de 2018.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- UTRERA, Rafael, Claudio Guerin Hill: obra audiovisual, radio, prensa, televisión, cine, Sevilla, 1991.
