Ciclismo en pista
O ciclismo en pista é unha modalidade ciclista caracterizada porque se disputa en velódromos con bicicletas especiais. As bicis de pista son especialmente deseñadas para esprintar que teñen un eixe pedalier situado a máis altura que as bicicletas de estrada para que non golpeen o chan. Ademais estas bicicletas non teñen freos nin cambios, son de piñón fixo. A primeira carreira de pista está considerado que son as Seis Días de Londres, que se crearon en 1878.
Probas[editar | editar a fonte]
Velocidade individual[editar | editar a fonte]
Esta proba conta con dúas fases diferentes: a clasificación e o torneo de roldas de eliminación. A clasificación consta dun sprint individual de 200 metros despois de facer un lanzamento dando varias voltas ao velódromo acelerando. Segundo o tempo que marque o ciclista na clasificación, toca un emparellamento ou outro (ao primeiro tócalle o último, ao segundo o penúltimo, ao terceiro o antepenúltimo e así sucesivamente) para celebrar o torneo de eliminación. Normalmente en cada rolda participas 2 persoas aínda que dependendo do número de participantes e da organización, os duelos poden chegar a ser de ata 4 ciclistas. Logo de percorrer 3 voltas, o clasificado é o que chega de primeiro á meta. Ás veces tamén hai repescas para completar as clasificacións.
Velocidade por equipos[editar | editar a fonte]
Antes coñecida como velocidade olímpica é unha competición na que un equipo de 3 integrantes en categoría masculina e de 2 en categoría feminina, realizan un sprint sen aceleración previa. Cada corredor percorre unha volta ao velódromo en primeira posición do grupo. Por iso, os homes dan 3 voltas e as mulleres 2. O cronómetro párase cando o último ciclista cruza a meta. Gaña o equipo que faga menos tempo.
Quilómetro contra o reloxo[editar | editar a fonte]
Esta carreira percorre 1000 m (500 en competicións femininas) na cal o ciclista comeza quedo dende unha máquina que non permite saír antes de que o reloxo comece a contar. Aquí vence o corredor que conclúe os metros correspondentes no menor tempo posíbel.
Persecución individual[editar | editar a fonte]
Nesta modalidade dous corredores enfróntanse saíndo dende dúas contrametas (puntos opostos) nunha distancia de 4 km os homes e 3 as mulleres. A primeira é unha fase clasificatoria onde os 4 mellores tempos pasan ás finais. Nas finais gaña o velocista que se acerca máis ao outro e por conseguinte, o que fai menos tempo.
Persecución por equipos[editar | editar a fonte]
Nesta proba dous equipos de 4 ciclistas (3 en mulleres) enfróntanse saíndo cada conxunto dende dúas contrametas coma na persecución individual. Os ciclistas tamén inician a carreira dende unha posición estática e percorren 4 quilómetros. Gaña o equipo que fai o menor tempo. O cronómetro párase cando a quinta roda do equipo pasa pola meta.
Carreira por puntos[editar | editar a fonte]
Esta carreira cobre unha distancia de 25 a 40 km (160 voltas) dependendo das medidas do velódromo. A clasificación final establécese polos puntos sumados por cada ciclista nos sprints celebrados cada 10 voltas onde unha campada avisa a disputa dos puntos. As puntuacións son: o 1º en cada sprint lévase 5 puntos, o 2º 3 puntos, o 3º 2 e o 4º 1 punto, ademais, se un ciclista que vai en cabeza chega de novo ao grupo logra 20 puntos. Ao rematar a carreira o gañador é o que consegue máis puntos.
Keirin[editar | editar a fonte]
Modalidade na que varios corredores (de 6 a 8) disputan un sprint despois de percorrer un número de voltas determinado detrás dun lanzador que vai en ciclomotor ou motocicleta ata alcanzar os 40 km/h, nese momento o lanzador abandona a pista e comeza un sprint que normalmente dura 2'5 voltas, pero que pode variar dependendo da lonxitude do velódromo. O Keirin (競輪) creouse no Xapón en 1948 e fíxose olímpico nos Xogos Olímpicos de 2000 de Sidney.
Scratch[editar | editar a fonte]
Esta é unha proba en liña na cal un pelotón duns 25 ciclistas compiten sabendo as voltas que teñen que dar. En categoría masculina a carreira é de 15 km e en categoría feminina 10 km. Gaña a persoa que chega antes á meta.
Proba de eliminación[editar | editar a fonte]
Trátase dunha proba na que normalmente corren de 20 a 30 ciclistas. Realízase unha volta lanzada e xusto despois comeza a carreira. Cada dúas voltas soa unha campá que ordena un sprint. En cada sprint, o ciclista que pase último coa roda traseira queda eliminado. A carreira continúa ata que só quedan dous ciclistas. O vencedor dese último sprint entre dous é o gañador da carreira.
Ómnium[editar | editar a fonte]
A ómnium é unha competición múltiple na que os ciclistas compiten en 6 modalidades distintas. Os ciclistas teñen que ser capaces de combinar e ser competitivos en todas as disciplinas para gañar, xa que o ómnium conta con probas de velocidade de resistencia como: a velocidade individual, a carreira por puntos, a persecución individual, a proba de eliminación, o scratch... Os puntos repártense ao final de cada proba, pero en orde inversa, ou sexa, o primeiro leva 1 punto, o segundo 2 e así sucesivamente. O ómnium vénceo o ciclista que logre menos puntos. En caso de empate a puntos, o que teña menos tempo entre a combinación das tres probas por tempo gaña.
Probas da categoría masculina:
- Volta lanzada
- Carreira por puntos de 30 km
- Proba de eliminación
- Persecución individual de 4 km
- Scratch
- Quilómetro contra o reloxo
Probas de categoría feminina:
- Flying lap
- Carreira por puntos de 20 km
- Proba de eliminación
- Persecución individual de 3 km
- Scratch
- 500 m contra o reloxo
Carreiras de Seis Días[editar | editar a fonte]
Entre novembro e marzo, os mellores ciclistas europeos gañan a vida correndo estas carreiras. Os Seis Días modernos non son de tanta dureza como as primitivas, que se celebraron dende 1896, nas que os participantes botaban os seis días correndo e facendo distancias duns 3.300 km con só breves paradas para descansar e recibir mensaxes.. Os Seis Días actuais son máis normais e duran oito horas por día.
Madison ou americana[editar | editar a fonte]
Esta proba é o acontecemento central das carreiras de Seis Días. É unha variación da carreira por puntos na cal participan ata 19 equipos de tres corredores, chegando a haber até 57 corredores en pista. Caracterízase pola maneira en que se dan os relevos, agarrándose do brazo do compañeiro e aproveitando para aumentar a aceleración co impulso. A máxima lonxitude a percorrer é de 70 km con sprints cada 21 km e puntuando os catro primeiros da mesma maneira que na carreira por puntos. Se se dobra ao segundo gáñase por distancia.
A Hora[editar | editar a fonte]
- Artigo principal: Récord da Hora.
Esta é unha proba individual que busca contabilizar a maior cantidade de voltas e quilómetros percorridos, onde o ciclista corre só no velódromo sen máis competidores para intentar bater o récord de máis distancia percorrida nunha hora.
