Centrocercus urophasianus
| Centrocercus urophasianus | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Macho | |||||||||||||||||||
| Estado de conservación | |||||||||||||||||||
 Case ameazada[1] | |||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||||
| Centrocercus urophasianus (Bonaparte, 1827) | |||||||||||||||||||
 Área de dispersión de C. urophasianus
| |||||||||||||||||||
| Subespecies | |||||||||||||||||||
|
| |||||||||||||||||||
Centrocercus urophasianus é unha especie de ave da orde dos galiformes, familia dos fasiánidos e subfamilia dos tetraoninos, unha das dúas que integran o xénero Centrocercus,[2] propia das zonas abertas de América do Norte.
Hábitat e distribución[editar | editar a fonte]
Vive en zonas abertas con abundancia de arbustos de América do Norte, onde ocupa unha ampla área no norte, centro e oesta dos Estados Unidos (estados de Washington, Montana, Dakota do Norte, Dakota do Sur, Wyoming, Idaho, Oregón, California, Nevada, Utah e Colorado) así como nas provincias canadenses de Alberta e Saskatchewan.[3][4]
Poboación[editar | editar a fonte]
Aínda que o número exacto das súas pobacións é diofícil de estimar, calcúlase que era duns 142 000 individuos en 1988, claramente inferior á do seu novel histórico,[5]
A estimación máis recente (2004) estímase nuns 150 000 individuos maduros individuos.[6]
Taxonomía[editar | editar a fonte]
Descrición[editar | editar a fonte]
A especie foi descrita en 1827 polo naturalista e ornitólogo francés Charles Lucien Bonaparte en Zool. J. 3: 213, baixo o nome de Tetrao urophasianus Bonaparte.[7]
Subespecies[editar | editar a fonte]
Na actualidade recoñécense dúas subespecies:[3]
- Centrocercus urophasianus phaios
- Centrocercus urophasianus urophasianus
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ BirdLife International (2016) "Centrocercus urophasianus". The IUCN Red List of Threatened Species 2016: e.T22679503A92816586. . Consultada o 2 de marzo de 2019.
- ↑ Centrocercus Swainson, 1832 no ITIS.
- ↑ 3,0 3,1 Greater Sage-Grouse urophasianus subspecies Arquivado 24 de agosto de 2017 en Wayback Machine. en Species at Risk Public Registry. Gubernment of Canada/Gouvernement de Canada.
- ↑ del Hoyo, J.; Elliott, A. and Sargatal, J. (1994): Handbook of the Birds of the World, vol. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions. ISBN 978-84-8733-415-3.
- ↑ Braun, C. E. (1998): "Sage Grouse declines in western North America: what are the problems?" Proceedings of the Western Association of State Fish and Wildlife Agencies 67: 139-156.
- ↑ Rich, T. D.; Beardmore, C. J.; Berlanga, H.; Blancher, P. J.; Bradstreet, M. S. W.; Butcher, G. S.; Demarest, D. W.; Dunn, E. H.: Hunter, W. C.; Inigo-Elias, E. E.; Martell, A. M.; Panjabi, A. O.; Pashley, D. N.; Rosenberg, K. V.; Rustay, C. M.; Wendt, J. S. and Will, T. C. (2004): "Partners in flight: North American landbird conservation plan". Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY.
- ↑ Centrocercus urophasianus (Bonaparte) 1827 en Zoonomen.net
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Centrocercus urophasianus  |
 |
Wikispecies posúe unha páxina sobre: Centrocercus urophasianus |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- del Hoyo, J., Collar, N. J., Christie, D. A., Elliott, A. e Fishpool, L. D. C. (2014): HBW and BirdLife International Illustrated Checklist of the Birds of the World. Volume 1: Non-passerines. Barcelona, España e Cambridge, Reino Unido: Lynx Edicions BirdLife International. ISBN 978-84-9655-394-1.
