Carlos María Cortezo Prieto
  | |
| Nome orixinal | (es) Carlos María Cortezo y Prieto de Orche |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 1 de agosto de 1850 Madrid, España |
| Morte | 24 de agosto de 1933 (83 anos) Madrid, España |
 Membro da Asemblea Nacional Consultiva | |
| 10 de outubro de 1927 – 15 de febreiro de 1930 | |
 Ministro de Instrución Pública e Belas Artes | |
| 1905 – | |
Q76851766  | |
 Senador de España | |
| | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Madrid |
| Ocupación | esperantista , político , médico |
| Membro de | |
| Lingua | Esperanto e lingua castelá |
Premios | |
 | |
Carlos María Cortezo Prieto de Orche, nado en Madrid o 1 de abril de 1850 e finado na mesma cidade o 24 de agosto de 1933, foi un médico e político español.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Estudou no colexio de San Carlos e en 1870 chegou a ser médico decano do Hospital da Princesa e do corpo de Beneficencia. En 1891 foi membro da Real Academia de Medicina. Conseguiu o nomeamento de catedrático da Universidade de Granada, que non exerceu.
Republicano, participou na política xunto a Emilio Castelar. Foi elixido deputado polo distrito de Sahagún (León) en 1891. En 1898 foi elixido polo distrito de Ponteareas e en 1899 polo distrito de Bande. Volveu ser elixido deputado por Bande en 1901 e 1903.
_-_Parque_del_Retiro_-_20070805.jpg)
Foi impulsor do estudo das bacterias no campo médico. Vocal do Consello de Sanidade, redactou unha reforma para a prevención de epidemias. Nomeado por primeira vez Director xeral de Sanidade en 1899, creou o Instituto de Hixiene Afonso XIII. Nomeado por segunda vez Director xeral de Sanidade en 1902 ata 1904, estableceu a vacina obrigatoria contra a varicela. Foi ministro de Ministro de Instrución Pública e Belas Artes do 8 de abril de 1905 ao 23 de xuño de 1905 no goberno de Raimundo Fernández Villaverde. Foi elixido senador pola provincia de Ourense en 1905 e en 1906 nomeado senador vitalicio. Foi conselleiro de Estado. En 1927 foi nomeado representante por dereito propio na Asemblea Nacional Consultiva. Fundador da Sociedade Española de Hixiene. En 1929 foi nomeado director da Real Academia de Medicina.
Durante os anos 20 foi defensor do esperanto, e presidente da Asociación Española de Esperanto.
Obras[editar | editar a fonte]
- Lecciones de patología y clínica médica, 1880.
- Estudio sobre el cólera morbo asiático, 1884.
- Tendencias de la medicina moderna, 1890.
- Diferenciación sensitiva.
- Paseos de un solitario, 1923.
Recoñecementos[editar | editar a fonte]
Polas súas contribucións médicas e políticas foille concedido o Vélaro de ouro en 1931.
Nomeado Fillo predilecto da cidade de Madrid, ten unha rúa con seu nome e unha estatua no Retiro, obra de Miguel Blay Fábregas en 1921.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Morán V. : Carlos María Cortezo y Prieto de Orche. Revista de la Organización Médica Colegial. Outubro de 1998.
