Cabassous chacoensis
| Cabassous chacoensis Armadillo de cola espida do Chaco | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||
| Estado de conservación | |||||||||||||||||||||
 Case ameazada[1] | |||||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||||||
| Cabassous chacoensis Wetzel, 1980 | |||||||||||||||||||||
 Distribución de Cabassous chacoensis
| |||||||||||||||||||||
Cabassous chacoensis, coñecido na bibloiografía internacional como armadillo de cola espida do Chaco, é unha especie de mamífero placentario da orde dos cingulados, familia dos dasipódidos (única da orde) e subfamilia dos tolipeutinos,[2] unha das catro que integran o xénero Cabassous,[3] nativo da rexión do Gran Chaco, na zona central de América do Sur.[4][5]
Características[editar | editar a fonte]
É o máis pequeno dos armadillos de cola espida, cunha lonxitude media de cabeza e tronco de 30 cm, mentres que a das outras especies oscila entre os 32 e os 46 cm. Tamén teñen as orellas máis pequenas que as dos seus conxéneres, orellas que, ademais, teñen unha distintiva expansión carnosa no bordo dianteiro da que carecen as outras especies.[5]
Hábitat e distribución[editar | editar a fonte]
Como os seus nomes (científico e vulgar) indican, este armadillo de cola espida encótrase na rexión do Gran Chaco, desde Paraguai occidental ao centro-norte da Arxentina.[5] Tamén se pode encontrar en Bolivia e, posibemente, no Brasil.[1]
Dentro desta rexión, é máis probabel encontralo en hábitats semiáridos, máis que nos húmidos.[6] Polo xeral habita en zonas de bosques xerófilos pouco densos e en sabanas abertas ou próximas ás salinas, buscando refuxio en engrobas entre o bosque. Esta comunidade arbórea pertence á provincia fitogeográfica chaqueña, especificamente ao Chaco seco e ao Chaco semiárido.[5][7]
Bioloxía[editar | editar a fonte]
Debido aos hábitats inhóspitos nos que vive, esta especie foi pouco estudada, e pouco se coñece da súa bioloxía e comportamento, aínda que se supón que é un animal solitario de hábitos nocturnos, e un activo escavador de tobos, nos que pasaría agochado durante case todo o día saíndo á noitiña pata alimentarse principalmente de formigas e térmites, pero tamén de gran cantidade doutros insectos, como escaravellos e as súas larvas, e posibelmente tamén lagartos e outros animais pequenos; pode tamén matar galiñas para alimentarse. Citouse que pode facer unha chamada que é unha especie de gruñido, e que as femias traen ao mundo unha soa cría por parto.[5][8]
Taxonomía[editar | editar a fonte]
Descrición[editar | editar a fonte]
A especie Cabassous chacoensis foi descrita en 1980 polo zoólogo R. M. Wetzel na páxina 335 do seu traballo "Revision of the naked-tailed armadillos, genus Cabassous Mc Murtrie". Annals of Carnegie Museum, 49 (2): 223-357.[2] Non se coñecen subespecies.
Etimoloxía[editar | editar a fonte]
O específico, chacoensis, fai referencia á súa área de dispersión, no Chaco.
Outros nomes vulgares[editar | editar a fonte]
Ademais de armadillo de cola espida do Chaco, a especie tamén se coñece, nos países onde se distribúe, polos nomes de cabasú chaqueño, tatú aí, pichiciego grande, cabasú de orejas cortas, tatú-piche chaqueño, quirquincho de rabo mole, cabasú chico, quirquincho blanco e tatú de rabo molle chaqueño.[7]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 Meritt, D. A.; Superina, M. & Abba, A. M. (2014): Cabassous chacoensis na Lista vermella de especies a meazadas da UICN. Versión 2015-4. Consultada o 29 de xaneiro de 2016.
- ↑ 2,0 2,1 Cabassous chacoensis en MSW.
- ↑ Cabassous en MSW.
- ↑ Gardner, Alfred (2005): "Order Cingulata", en Wilson, Don E. & Reeder, DeeAnn M., eds. Mammal Species of the World, 3rd ed. Baltimore, Maryland, USA: Johns Hopkins University Press, 2 vols., pp. 97-98. ISBN 978-0-8018-8221-0.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Hayssen, V. (2014): "Cabassous chacoensis (Cingulata: Dasypodidae)". Mammalian Species 46 (908): 24–27.
- ↑ Abba, A. M. et al. (2012): "Distribution of extant xenarthrans (Mammalia: Xenarthra) in Argentina using species distribution models". Mammalia 76 (2): 123–136.
- ↑ 7,0 7,1 Parera, Aníbal (2002): Los mamíferos de la Argentina y la región austral de Sudamérica Buenos Aires: El Ateneo. ISBN 978-950-02-8536-0.
- ↑ Marcelo Canevari e Olga Vaccaro (2007): Guía de mamíferos de América del Sur. Buenos Aires: Editorial L.O.L.A.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Cabassous chacoensis  |
 |
Wikispecies posúe unha páxina sobre: Cabassous chacoensis |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- McKenna, Malcolm C. & Bell, Susan K. (1997): Classification of Mammals Above the Species Level. Nova York: Columbia University Press. ISBN 0-231-11013-8.
- Nowak, Ronald M. (1999): Walker's Mammals of the World. 6ª ed. Baltimore, Maryland, EE. UU.: The Johns Hopkins University Press. ISBN 978-0-8018-5789-8.
- VV. AA. (1968): "Dasipódios" en Enciclopedia Salvat de las ciencias. Tomo 6. Animales vertebrados. Pamplona: Salvat, S. A. de Ediciones, pp. 86–88.
- Wilson, D. E. & Reeder, D. M., eds. (2005): Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference, 3rd ed. Baltimore, Maryland, USA: The Johns Hopkins University Press. ISBN 978-0-8018-8221-0.
