Saltar ao contido

Cabassous chacoensis

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Cabassous chacoensis
Armadillo de cola espida do Chaco
Estado de conservación
Case ameazada (NT)
Case ameazada[1]
Clasificación científica
Reino: Animalia
Filo: Chordata
Subfilo: Vertebrata
Clase: Mammalia
Subclase: Placentalia
Orde: Cingulata
Familia: Dasypodidae
Subfamilia: Tolypeutinae
Xénero: Cabassous
Especie: C. chacoensis
Nome binomial
Cabassous chacoensis
Wetzel, 1980
Distribución de Cabassous chacoensis
Distribución de Cabassous chacoensis

Distribución de Cabassous chacoensis

Cabassous chacoensis, coñecido na bibloiografía internacional como armadillo de cola espida do Chaco, é unha especie de mamífero placentario da orde dos cingulados, familia dos dasipódidos (única da orde) e subfamilia dos tolipeutinos,[2] unha das catro que integran o xénero Cabassous,[3] nativo da rexión do Gran Chaco, na zona central de América do Sur.[4][5]

Características

[editar | editar a fonte]

É o máis pequeno dos armadillos de cola espida, cunha lonxitude media de cabeza e tronco de 30 cm, mentres que a das outras especies oscila entre os 32 e os 46 cm. Tamén teñen as orellas máis pequenas que as dos seus conxéneres, orellas que, ademais, teñen unha distintiva expansión carnosa no bordo dianteiro da que carecen as outras especies.[5]

Hábitat e distribución

[editar | editar a fonte]

Como os seus nomes (científico e vulgar) indican, este armadillo de cola espida encótrase na rexión do Gran Chaco, desde Paraguai occidental ao centro-norte da Arxentina.[5] Tamén se pode encontrar en Bolivia e, posibemente, no Brasil.[1]

Dentro desta rexión, é máis probabel encontralo en hábitats semiáridos, máis que nos húmidos.[6] Polo xeral habita en zonas de bosques xerófilos pouco densos e en sabanas abertas ou próximas ás salinas, buscando refuxio en engrobas entre o bosque. Esta comunidade arbórea pertence á provincia fitogeográfica chaqueña, especificamente ao Chaco seco e ao Chaco semiárido.[5][7]

Bioloxía

[editar | editar a fonte]

Debido aos hábitats inhóspitos nos que vive, esta especie foi pouco estudada, e pouco se coñece da súa bioloxía e comportamento, aínda que se supón que é un animal solitario de hábitos nocturnos, e un activo escavador de tobos, nos que pasaría agochado durante case todo o día saíndo á noitiña pata alimentarse principalmente de formigas e térmites, pero tamén de gran cantidade doutros insectos, como escaravellos e as súas larvas, e posibelmente tamén lagartos e outros animais pequenos; pode tamén matar galiñas para alimentarse. Citouse que pode facer unha chamada que é unha especie de gruñido, e que as femias traen ao mundo unha soa cría por parto.[5][8]

Taxonomía

[editar | editar a fonte]

Descrición

[editar | editar a fonte]

A especie Cabassous chacoensis foi descrita en 1980 polo zoólogo R. M. Wetzel na páxina 335 do seu traballo "Revision of the naked-tailed armadillos, genus Cabassous Mc Murtrie". Annals of Carnegie Museum, 49 (2): 223-357.[2] Non se coñecen subespecies.

Etimoloxía

[editar | editar a fonte]

O específico, chacoensis, fai referencia á súa área de dispersión, no Chaco.

Outros nomes vulgares

[editar | editar a fonte]

Ademais de armadillo de cola espida do Chaco, a especie tamén se coñece, nos países onde se distribúe, polos nomes de cabasú chaqueño, tatú aí, pichiciego grande, cabasú de orejas cortas, tatú-piche chaqueño, quirquincho de rabo mole, cabasú chico, quirquincho blanco e tatú de rabo molle chaqueño.[7]

  1. 1,0 1,1 Meritt, D. A.; Superina, M. & Abba, A. M. (2014): Cabassous chacoensis na Lista vermella de especies a meazadas da UICN. Versión 2015-4. Consultada o 29 de xaneiro de 2016.
  2. 2,0 2,1 Cabassous chacoensis en MSW.
  3. Cabassous en MSW.
  4. Gardner, Alfred (2005): "Order Cingulata", en Wilson, Don E. & Reeder, DeeAnn M., eds. Mammal Species of the World, 3rd ed. Baltimore, Maryland, USA: Johns Hopkins University Press, 2 vols., pp. 97-98. ISBN 978-0-8018-8221-0.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Hayssen, V. (2014): "Cabassous chacoensis (Cingulata: Dasypodidae)". Mammalian Species 46 (908): 24–27.
  6. Abba, A. M. et al. (2012): "Distribution of extant xenarthrans (Mammalia: Xenarthra) in Argentina using species distribution models". Mammalia 76 (2): 123–136.
  7. 7,0 7,1 Parera, Aníbal (2002): Los mamíferos de la Argentina y la región austral de Sudamérica Buenos Aires: El Ateneo. ISBN 978-950-02-8536-0.
  8. Marcelo Canevari e Olga Vaccaro (2007): Guía de mamíferos de América del Sur. Buenos Aires: Editorial L.O.L.A.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • McKenna, Malcolm C. & Bell, Susan K. (1997): Classification of Mammals Above the Species Level. Nova York: Columbia University Press. ISBN 0-231-11013-8.
  • Nowak, Ronald M. (1999): Walker's Mammals of the World. 6ª ed. Baltimore, Maryland, EE. UU.: The Johns Hopkins University Press. ISBN 978-0-8018-5789-8.
  • VV. AA. (1968): "Dasipódios" en Enciclopedia Salvat de las ciencias. Tomo 6. Animales vertebrados. Pamplona: Salvat, S. A. de Ediciones, pp. 86–88.
  • Wilson, D. E. & Reeder, D. M., eds. (2005): Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference, 3rd ed. Baltimore, Maryland, USA: The Johns Hopkins University Press. ISBN 978-0-8018-8221-0.

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]