Club Polideportivo Mérida
Nome | Club Polideportivo Mérida, S.A.D. | ||
---|---|---|---|
Alcume(s) | Franjiverdes, Ilicitanos | ||
Fundación | 28 de decembro de 1912 | ||
Desaparición | 2000 | ||
Estadio | Estadio Romano, Mérida, España | ||
Inauguración | 1954 | ||
Capacidade | 14.600 | ||
|
O Club Polideportivo Mérida foi un club de fútbol español da cidade de Mérida, en Estremadura. Foi fundado en 1912 e desapareceu no ano 2000. O seu sucesor actualmente é o seu antigo filial, o Mérida Unión Deportiva.
Historia
[editar | editar a fonte]O 28 de decembro de 1912 fundouse a Sportiva Emeritense, o embrión do CP Mérida. En 1920, pasou a chamarse Club Catalanes debido á orixe dos militares do acuartelamento emeritense, mentres paralelamente, en 1921, empregados de Renfe fundan o Club M.Z.A. (Madrid-Zaragoza-Alacant).
Pouco despois, ambos os clubs fusiónanse e xorde o Club Emérita, que tivo como presidente a Juan Bohoyo. O Emérita participou por primeira vez nun campionato rexional na tempada 28-29 e xa na 31-32 foi campión rexional.
Durante a Guerra civil española, o fútbol en Mérida paralízase. Logo desta, en 1939, rexorde o club co nome Sociedad Deportiva Emeritense.
1940 ata 1970
[editar | editar a fonte]No seu primeiro ano foi subcampión rexional e na tempada 1943-44 participou por primeira vez en categoría nacional, Terceira División.
Tras catro anos en Terceira, na 46-47, baixa a Rexional. Dous anos despois (48-49), o Emeritense volve a Terceira, onde estará ata a 60-61. Nas campañas 54-55, 55-56 e 56-57, o club marcou un fito ao xogar tres fases de ascenso a Segunda.
Tras un ano en Rexional (61-62), o Emeritense sobe invicto de novo á Terceira División. O club permanece en Terceira ata a 70-71. Antes, en 1966, pasou a ser Mérida Industrial C.F.
Décadas dos setenta e oitenta
[editar | editar a fonte]Na 76-77, o Industrial volve a Terceira, ascendendo á recentemente creada Segunda División B na 79-80. O ascenso chegou o 11 de maio ao gañar 1-0 ao Vélez con gol de Paco, tendo o presidente José Fouto Carvajal só 26 anos.
A aventura durou un ano. Desde a 81-82 ata a 88-89, o Mérida seguiu en Terceira. Ao acabar a 84-85, pasou a ser Club Polideportivo Mérida. O 28 de maio de 1989 chega o segundo ascenso a Segunda B ao gañar 2-0 ao Coria con goles de Chovi e Edu Pla, con Fouto Carvajal na presidencia.
Desde 1990, a época dourada, ata a súa desaparición
[editar | editar a fonte]Tras dous anos en Segunda B, o Mérida sobe a Segunda División o 22 de xuño de 1991 ao gañar 0-1 ó Osasuna Promesas con gol de Ricardo.
Desde a 91-92 ata a 99-00, o Mérida vive a súa etapa dourada: 2 anos en Primeira División e 7 en Segunda División. O primeiro ascenso á Primeira División chegou o 27 de maio de 1995 ao gañar 0-1 ao Eibar con gol de Cuéllar, converténdose no primeiro equipo estremeño en alcanzar a máxima categoría do fútbol español. O segundo chegou o 1 de xuño de 1997 ao gañar 2-0 ao Leganés con dobrete de Quique Martín.
Durante esta etapa o Mérida chegou en dúas ocasións ata os 1/4 de Final da Copa do Rei, a última no ano 2000, sendo eliminado polo Real Madrid na prórroga a 3 minutos do final do partido.
Os riscos ecónomicos provocados durante a xestión de José Fouto Carvajal abocaron na desaparición do Club Polideportivo Mérida o 31 de agosto de 2000, tomando a substitución a súa filial, o Mérida Promesas (3ª División), que pasou a chamarse Mérida Unión Deportiva.
Uniforme
[editar | editar a fonte]- Uniforme titular: Camiseta branca, pantalón negro, medias brancas.
- Uniforme alternativo: Camiseta vermella, pantalón negro, medias vermellas.
Estadio
[editar | editar a fonte]- Artigo principal: Estadio Romano.
Datos do club
[editar | editar a fonte]- Tempadas en 1ª: 2
- Tempadas en 2ª: 7
- Tempadas en 2ªB: 3
- Tempadas en 3ª: 37
- Posto histórico: 47º
- Mellor posto en Primeira: 19º (tempada 97-98)
- Peor posto na en Primeira: 21º (tempada 94-95)
- Mellor clasificación en Copa do Rei: Cuartos de final
Historial na liga
[editar | editar a fonte]
|
|
|
Xogadores destacados
[editar | editar a fonte]- Adolfo Aldana
- Pablo Alfaro
- Santiago Cañizares
- Leonardo Biagini
- Leo Franco
- Predrag Juric
- Leonardo Pereira
- Mono Montoya
- Goran Vucevic
- Miguel Ángel Benítez
- Jerzy Podbrożny
- Nikolai Pissarev
- Rade Tošić
- Gonzalo de los Santos
Adestradores
[editar | editar a fonte]- Sergije Krešić (1994-1997)
- Jorge D'Alessandro (1996-1998)
- Paco Herrera (1998-1999)
- Juan Señor (1999-2000)
Palmarés
[editar | editar a fonte]- Segunda División (2): 1994–95, 1996–97
- Terceira División (3): 1956–57, 1979–80, 1988–89
- Subcampión de Terceira División (3): 1954–55, 1981–82, 1987–88