Bugatti Type 43

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Bugatti Type 43

Bugatti Type 43 Grand Sport 1929
Fabricante Bugatti
Produción 160 unidades[1]
Período 1926 - 1932
Configuración
Carrozaría Torpedo
Dimensións
Peso 1.025-1.050 (só chasis)[2]
Modelos relacionados
Antecesor Bugatti Type 38
Sucesor Bugatti Type 55


O Bugatti Type 43 foi un automóbil de gama alta producido polo fabricante francés Bugatti entre 1926 e 1932.

Perfil e historia[editar | editar a fonte]

Características[editar | editar a fonte]

O Tipo 43 naceu para substituír o Tipo 38, do que constituíu na práctica unha evolución, pero tamén para presentarse como unha versión "burguesa" do Bugatti deportivo máis popular de ese período, é dicir, o Tipo 35. O chasis con traveseiros e largueiros de aceiro tomouse do Tipo 38, neste caso cunha distancia entre eixes lixeiramente acurtada (só 1,5 cm menos), a caixa de cambios manual de 4 velocidades, o radiador e todo a suspensión con eixes ríxidos con suspensión de bésta semielíptica diante e cuarto de elíptica detrás. O motor era en cambio o do Tipo 35B, é dicir, un 8 cilindros en liña de 2262 cm3 equipado con sobrealimentaciónr mediante sobrealimentador e cunha potencia máxima de 125 HP (o Tipo 35B alcanzou os 140 CV). Este nivel de potencia, combinado cun chasis que só superaba unha tonelada, garantiu un rendemento sobresaliente, cunha extensión de velocidade de 172 km/h, destacable para un coche de finais dos anos 20 do século pasado, o que fixo do Tipo 43 un dos coches de estrada con mellor rendemento daqueles anos.

En canto á gama de carrozarías, o patrón Ettore Bugatti propuxo inmediatamente unha variante da carrozaría torpedo que era estreita e semellaba moito ao Tipo 35 de carreiras, pero na maioría doscasos equipados con dúas filas de asentos en lugar dunha e cunha capota protectora contra a intemperie. Outros estilos de carrozaría dispoñibles incluíron o roadster e o cabriolet. A orientación e as orixes deportivas deste coche aínda eran claramente visibles, non só no que se refire ás prestacións e manexo na estrada, senón tamén no que respecta ao confort de marcha, superior ao do Tipo 35, pero desde logo nin remotamente comparable ao o dos coches da época máis dedicados á comodidade. Incluso a fila traseira de asentos non ofrecía espazo para dúas persoas, senón para dous nenos. Polo tanto, o Tipo 43 podería ser como máximo un coche de dúas prazas máis dúas. Para subliñar aínda máis a esencialidade deste modelo, cuxo prezo non obstante mantívose moi por riba da media, tamén contribuíu á presenza, na versión torpedo, dunha soa porta no lado esquerdo, mentres que a roda de reposto estaba fixada na dereita. En xeral, o Tipo 43 tamén tomou o relevo do seu "irmán" máis deportivo as pinas de aliaxe de oito raios e os guardalamas tipo moto, aínda que durante a súa carreira comercial tamén se montaron exemplares con guardalamas integrais, paso completo e cun deseño moi envolvente.

Dadas as súas características xerais, tanto en motores e prestacións, como en filosofía de deseño, acabados e prezo de catálogo (107.500 francos en 1927, incluso superior a un dos primeiros exemplares de luxo). O Tipo 46 que chegaría só dous anos despois, o Tipo 43 pódese comparar, coas debidas proporcións e adaptacións segundo a época, a un BMW M4 GTS máis recente, tamén imprescindible, moi deportivo, moi potente e vendido a un prezo de lista moi elevado. Por iso o Tipo 43, a pesar de que a súa cilindrada non era precisamente propia das preferencias dunha clientela moi adiñeirada, tamén tiña entre os seus admiradores a membros da nobreza, como Leopoldo III de Bélxica, herdeiro do trono de Bélxica e fillo do entón rei Alberte I.

A carreira comercial[editar | editar a fonte]

Dous Tipo 43 con carrozaría roadster: á esquerda un Tipo 43 Gran Sport, á dereita un Tipo 43A

O Tipo 43 presentouse ao público en marzo de 1927 baixo o nome comercial de Gran Sport, pero os primeiros exemplares, sete para ser precisos, xa ensambláranse en decembro do o ano anterior. A partir de abril de 1927 comezou a produción a pleno rendemento, o que nese período histórico supuña entre sete e dez coches rematados cada mes. A finais dese mesmo ano producíronse ao redor de 80 unidades, mentres que outras 60 producíronse en 1928, das cales as últimas 15 unidades entregáronse en abril de 1929. A grave crise financeira que comezou en outubro dese ano contribuíu en gran medida a frear a produción do Tipo 43, en 1930 moitos exemplares producidos permaneceron sen vender.

E foi precisamente en 1930 cando, para atender ás necesidades dos mercados ultramarinos, tamén se presentou o Tipo 43A, dispoñible exclusivamente cunha carrozaría roadster moi similar á que xa se propón nalgúns exemplos do Gran Sport, esta carrozaría caracterizouse por uns trazos máis elegantes, pola presenza de dúas portas e por unha cola moito máis redondeada que a de forma oxival proposta para o Tipo 43 Gran Sport con carrozaría torpedo. O Tipo 43A tamén diferenciabase do Gran Sport polo capó máis envolvente que protexía mellor dos elementos e no parabrisas abatible. A roda de reposto aínda estaba presente, pero aloxada nun compartimento na parte traseira.

A produción do Tipo 43 rematou en 1932 cun total de 160 unidades producidas, incluíndo o Tipo 43A, no ​​seu lugar, a casa Molsheim presentará o Tipo 55.

Galería fotográfica[editar | editar a fonte]

Tipo 43 GS torpedo
Tipo 43 GS torpedo (asento do piloto)
Type 43 GS Torpedo 4 prazas con guardalamas e estribo
Tipo 43 GS cabriolet
Tipo 43A Roadster (vista lateral)

Notas[editar | editar a fonte]

Referencias
  1. Bugatti - Personenwagen seit 1909, Wolfgang Schmarbeck / Gabriele Wolbold, 2009, Motorbuch Verlag, pag.56
  2. Bugatti - Personenwagen seit 1909, Wolfgang Schmarbeck / Gabriele Wolbold, 2009, Motorbuch Verlag, pagg. 58-59

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Bugatti, l'évolution d'un style, Paul Kestler, 1975, Edita Denoël ISBN 2-88001-002-0
  • Bugatti - Personenwagen seit 1909, Wolfgang Schmarbeck / Gabriele Wolbold, 2009, Motorbuch Verlag ISBN 978-3-613-03021-3
  • Bugatti - Una leggenda legata all'Italia, Daniele Buzzonetti, 2018, Consorzio Banche Popolari

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]