Ataraxia

Ataraxia (en grego antigo: Ἀταραξία ataraxia) tradúcese como "ausencia de inquietude/preocupación", "tranquilidade da mente".^[1]

Demócrito usou este termo cando afirmou "A felicidade é pracer, benestar, harmonía, simetría e ataraxia", pero foron os epicúreos, os escépticos e os estoicos os que situaron a ataraxia no centro do seu pensamento.^[1]

Os estoicos tamén buscaban a tranquilidade mental, e aínda que eles tamén consideraban a ataraxia como desexable e usaban a miúdo o termo, a ataraxia como "ausencia de preocupación" sempre foi o obxectivo dos epicúreos na vida, sendo análogo ao estado de vida que buscaban os sabios estoicos, a saber: apatheia (apatía), "ausencia de paixóns", que non debe confundirse co diagnóstico de apatía no sentido psicolóxico, caracterizado por unha perda de sensibilidade do individuo en relación aos estímulos cotiáns.^[2] ^[3]

Notas[editar | editar a fonte]

↑ ^1,0 ^1,1 José Ferrater Mora (2000). Dicionário de filosofia. 1. (A - D). p. 153. ISBN 978-85-15-01869-7.
↑ Steven K. Strange, (2004), The Stoics on the Voluntariness of Passion in Stoicism: Traditions and Transformations, páxina 37. Cambridge University Press. (en inglés)
↑ Arnaldo Schüler (2002). Dicionário enciclopédico de teologia. p. 68. ISBN 978-85-7528-031-7.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Este artigo sobre filosofía é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

[Mora2000-1] 1,0 ^1,1 José Ferrater Mora (2000). Dicionário de filosofia. 1. (A - D). p. 153. ISBN 978-85-15-01869-7.

[2] Steven K. Strange, (2004), The Stoics on the Voluntariness of Passion in Stoicism: Traditions and Transformations, páxina 37. Cambridge University Press. (en inglés)

[Schüler2002-3] Arnaldo Schüler (2002). Dicionário enciclopédico de teologia. p. 68. ISBN 978-85-7528-031-7.

[1]

[2]

[3]