Antonio González Pacheco
 | Este artigo ou apartado contén afirmacións non neutrais e/ou texto que promociona o tema tratado de forma subxectiva sen achegar información neutral e verificable. Por favor, axude mellorando este artigo. |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 10 de outubro de 1946  Aldea del Cano, España (pt)  |
| Morte | 7 de maio de 2020 (73 anos) Madrid, España |
| Causa da morte | COVID-19 |
| Actividade | |
| Ocupación | policía, militar, político |
| Membro de | |
| Descrito pola fonte | Antonio González Pacheco, Accused Policeman in Franco’s Spain, Dies at 73 (en) |
Antonio González Pacheco, nado en Aldea del Cano (provincia de Cáceres) o 10 de outubro de 1946 e finado o 7 de maio de 2020,[1] foi un ex-policía español, máis coñecido polo seu alcume Billy el Niño.[2]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Comezou como funcionario en prácticas por oposición o 1 de setembro de 1969[3]. Tres meses despois xa era subinspector segundo do Corpo Superior da Policía Española, da Brigada Político Social. En xullo de 1977 o ministro da Gobernación Rodolfo Martín Villa concedeulle a medalla de prata ao Mérito Policial polos servizos prestados. Está acusado de malos tratos e torturas a detidos[Cómpre referencia].
Foi denunciado por ducias de detidos e interrogados sendo condenado a pagar dúas multas polas lesións a Enrique Aguilar Benítez de Lugo e pola detención de Paco Lobatón.
Entre as súas vítimas están:[4]
- Enrique Ruano, estudante de Dereito e activista antifranquista.
- José Luis Úriz, ex-concelleiro do PSOE.
- José María ‘Chato’ Galante, estudante antifranquista.
- Luis Suárez-Carreño, membro da Comuna e ex-militante da Liga Comunista Revolucionaria. Primeiro en denunciar a Billy el Niño na xustiza española.
- Willy Meyer, ex-eurodeputado de Izquierda Unida.
- Paco Lobatón, xornalista.
- Lidia Falcón, escritora e fundadora do Partido Feminista de España.
En 1984, pediu a excedencia do Corpo Nacional de Policía e pasou a ser xefe de seguridade da fábrica de Barreiros en Villaverde, Madrid.
Finou na clínica San Francisco de Asís de Madrid aos 73 anos o 7 de maio de 2020 por COVID-19 durante a pandemia.[5]
Denuncia na Arxentina
[editar | editar a fonte]Foi denunciado na Arxentina por José María Galante Serrano, Miguel Ángel Gómez Álvarez, Andoni Arrizabalaga, Antonia Hernández, Francisca Villar del Sanz, Luis Suárez Carreño, Silvia Carretero, Acacio Puig, Alfredo Rodríguez, Antonio Chapera, Felisa Echegoyen, Francisco José Fernández e Jesús Rodríguez acusado de torturas e pedida a súa extradición para ser xulgado alí.[6]
Recoñecementos
[editar | editar a fonte]Fóronlle concedidas catro medallas polos servizos prestados na Policía.[7][8] que lle supoñen cobrar un 50% máis de pensión.
- Medalla con distintivo vermello e un incremento dun 10% da pensión, concedida polo Goberno franquista o 20 de xullo de 1972.
- Medalla de prata ao Mérito Policial con distintivo branco, 13 de xuño de 1977 sendo ministro Rodolfo Martín Villa pola liberación do xeneral Villaescusa, secuestrado polos GRAPO[9] cunha suba na pensión do 15%.
- Cruz con distintivo Vermello, 10 de outubro de 1980. Suba do 10%
- Medalla de Prata ao Mérito Policial, 30 de marzo de 1982 concedida por Juan José Rosón para toda a Brigada de Información, incremento da pensión do 15%
En xullo de 1979, antes de ter que declarar no xuízo polos asasinatos dos avogados de Atocha, foi homenaxeado nunha cea por un cento de policías.
En setembro de 2018 anunciouse que lle serían retiradas as condecoracións e os suplementos da pensión.[10] Tras o seu pasamento o 7 de maio de 2020, o Congreso dos Deputados acordou retirarlle as medallas que lle foran concedidas ao longo da súa carreira policial. Conseguiuse con 207 votos a favor, 57 en contra e 86 abstencións, e co seguinte texto:
«A proposición insta ao Goberno a "revogar de forma efectiva as condecoracións e recompensas concedidas polo Estado a funcionarios e autoridades da ditadura franquista que, antes ou despois da concesión, realizasen actos ou observasen condutas manifestamente incompatíbeis cos valores democráticos e os principios reitores de protección dos Dereitos humanos».[11]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Ortega Dolz, Patricia (7-5-2020). "Muere por coronavirus Billy el Niño, el policía franquista acusado de torturador". elpais.com (en castelán). Consultado o 8-5-2020.
- ↑ Las últimas 'palizas' de 'Billy el Niño' elmundo.es
- ↑ "EXCLUSIVA: La hoja de servicios del torturador 'Billy el Niño'".
- ↑ "La sangrienta carrera de Billy El Niño, el torturador condecorado del régimen franquista", El Salto, 3 de xuño de 2018 (en castelán).
- ↑ Águeda, Pedro. "Fallece el expolicía Billy el Niño aquejado de Covid-19". El Diario. Consultado o 7 de maio de 2020.
- ↑ "'Billy el Niño' se opone a ser entregado a Argentina y a ser grabado por sufrir "amenazas y seguimientos" europapress.es". Arquivado dende o orixinal o 25 de xuño de 2018. Consultado o 25 de xuño de 2018.
- ↑ Billy el Niño tiene una segunda medalla al mérito policial también pensionada infolibre.es
- ↑ El torturador 'Billy el Niño' tiene un total de cuatro condecoraciones que suman pluses acumulables en su pensión lasexta.com
- ↑ Los compañeros de 'condecoración' de Billy el Niño: de Conesa al excomisario de Leganés publico.com
- ↑ "Billy el Niño perderá su medalla al mérito policial y el incremento en su pensión".
- ↑ EP (2020-06-11). "El Congreso aprueba la retirada de las medallas a 'Billy el Niño'". Cadena SER (en castelán). Consultado o 2020-10-05.