Analito

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Nunha titulación ácido-base, podemos ter a substancia ácida que vai ser mensurada (analito) e a substancia básica de concentración coñecida (titulante).

En química analítica, analito[1] é un compoñente (elemento, composto ou ión) de interese analítico presente nunha mostra que se separa da matriz. É unha especie química cuxa presenza ou contido se desexa coñecer, é identificable e cuantificable, por medio dun proceso de medición química.[2]

En metroloxía química constitúe un tipo particular de mensurando, que é unha magnitude, a cantidade do obxecto de medida; é dicir, a concentración de analito, a porción que se somete a cuantificación, previa comparación cun padrón que achega a información requirida.[3]

En conxunto cos elementos intanxibles, o analito e o mensurando son necesarios para a definición e a solución do problema analítico. Os elementos intanxibles requiren planificación do deseño, a súa evolución e corrección.

A información que se obtén da mostra de analito pode ser:

  • Cualitativa. Se existe analito en determinada cantidade na mostra.
  • Cuantitativa. A proporción da substancia.
  • Estrutural. A súa estrutura química.

Nunha análise química pódese medir un só analito ou varios.[4][5]

O analito que se determina nunha mostra pode ser de natureza inorgánica, orgánica ou bioquímica. Segundo a súa concentración na mostra, clasifícase como macrocompoñente (máis do 1%), microcompoñente (entre o 0,01% e o 0,1%) ou trazas (menos do 0,01%).

Para levar a cabo a análise química da mostra poden utilizarse distintos procedementos, tales como o método electroanalítico ou os métodos espectrométricos.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. BUSCatemos analito
  2. David Harvey, Analytical Chemistry 2.0, DePauw University, 2009, p. 42.
  3. De Bièvre P., The 2007 International Vocabulary of Metrology (VIM), JCGM 200: 2008 [ISO/IEC Guide 99 [archive]: Meeting the need for intercontinentally understood concepts and their associated intercontinentally agreed terms], Clinical Biochemistry, 42(4), 246-248, 2009.
  4. Ekins R.P., Multi-analyte immunoassay, Journal of Pharmaceutical and Biomedical Analysis, 7(2), 155-168, 1989.
  5. Frengen, Jomar; Tore (1 de xaneiro de 1995). «Dual analyte assay based on particle types of different size measured by flow cytometry». Journal of Immunological Methods. 178 (1): 141-151. doi 10.1016/0022-1759(94)00252-R

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]