Adolf Anderssen

Adolf Anderssen
	;
Nome orixinal	(de) Karl Ernst Adolf Anderssen
Biografía
Nacemento	6 de xullo de 1818 ; Wrocław (Confederación Xermánica)
Morte	13 de marzo de 1879 (60 anos); Wrocław (Imperio Alemán)
Causa da morte	Morte natural (Infarto agudo de miocardio )
Lugar de sepultura	Osobowice Cemetery (en)
Datos persoais
País de nacionalidade	Reino de Prusia ; Imperio Alemán
Educación	Universidade de Breslau
Actividade
Ocupación	xadrecista , escritor de non ficción , compositor de xadrez
Lingua	Lingua alemá
Nacionalidade deportiva	Alemaña
Deporte	xadrez
Participou en
21 de xuño de 1851	Partida Imortal de Anderssen (pt)
1851	Torneio de xadrez de Londres de 1851 (pt)
Familia
Cónxuxe	sen valor

Karl Ernst Adolf Anderssen, nado en Wrocław o 6 de xullo de 1818 e finado na mesma vila o 13 de marzo de 1879, foi un xadrecista alemán.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Anderssen viviu na súa cidade natal a maior parte da súa vida. Graduouse no instituto público de Breslau para posteriormente asistir á Universidade, onde estudou matemáticas e filosofía. Despois de se licenciar traballou como profesor de matemáticas. A relación de Anderssen co xadrez comezou aos nove anos, cando o seu pai lle aprendeu a xogar. Non foi un neno prodixio, a primeira vez que saíu á luz pública foi en 1842, cando publicou algúns problemas de xadrez, e sobre todo coas súas colaboracións na revista Schachzeitung (despois chamada Deutsche Schachzeitung).

Londres 1851[editar | editar a fonte]

En 1848 xogou unha partida co xogador profesional Daniel Harrwitz. Por mor disto foi convidado para ser o abandeirado do equipo de xadrez de Alemaña no primeiro trofeo mundial de xadrez que se ía celebrar en Londres. No torneo venceu a Lionel Kieseritzky, József Szén, Staunton e Marmaduke Wyvill, gañando o torneo.

Andersson gañou fama por dúas das súas partidas, nas que venceu pola combinación de notables sacrificios de pezas. Na primeira, xogada contra Lionel Kieseritzky e chamada Xogo inmortal, sacrificou un alfil, dúas torres e finalmente a raíña. Na segunda partida, xogada en Berlín en 1852 contra Jean Drusfesne, o sacrificio de pezas foi máis modesto, e denominouse Xogo Sempreverde.

Nos anos seguintes, moitos considerárono o xogador máis importante do mundo. En 1858 derrotouno o norteamericano Paul Morphy en París.

Londres 1862[editar | editar a fonte]

En 1862 regresou e gañou a primeira liga todos contra todos en Londres, gañou doce partidas e só perdeu fronte a John Owen. En 1866 xogou e perdeu con Wilhelm Steinitz. A partida introduciu algunhas ideas novas na estratexia do xadrez.

Baden-Baden 1870[editar | editar a fonte]

Case ao final da súa vida chegoulle o logro máis importante, ao vencer, en Baden-Baden en 1870, o torneo máis intenso xogado na época. El rematou de primeiro, diante de Steinitz, Neumann e Blacburne. En Leipzig 1877 quedou en segundo lugar, foi a súa última grande vitoria.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]