Víctor Lecumberri
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 25 de marzo de 1913  Eibar, España |
| Morte | 28 de setembro de 2005 (92 anos) |
| Datos persoais | |
| Outros nomes | Otxabiña |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | político |
| Partido político | Partido Comunista de España Izquierda Unida |
| Lingua | Lingua castelá e lingua éuscara |
| Carreira militar | |
| Rama militar | Euzko Gudarostea |
| Conflito | Guerra civil española e segunda guerra mundial |
Víctor Lecumberri Arana, nado en 1913 e finado no 2005, coñecido como Comandante Otxabiña, foi un político e sindicalista comunista vasco.
Víctor Lecumberri foi un militante comunista desde a súa mocidade. Foi testemuña directa da proclamación da Segunda República Española o día 13 de abril de 1931 en Éibar e destacou como miliciano na Guerra Civil Española. Foi un dos fundadores do Partido Comunista de Euskadi.
Biografía[editar | editar a fonte]
Víctor Lecumberri naceu na localidade guipuscoana de Éibar no País Vasco. Dende moi novo militou no Partido Comunista de España (PCE) e foi testemuña directa da proclamación da Segunda República Española o día 13 de abril de 1931 en Éibar, un día antes que no resto do as cidades do España. Participou nos sucesos de outubro de 1934 en Éibar, polo que foi encarcerado, e permaneceu en prisión até febreiro de 1936 cando co triunfo da Fronte Popular, foi amnistiado.
Durante a Guerra Civil, participou nas accións máis importantes que se libraron en territorio guipuscoano e na defensa de Éibar ante o asedio das tropas franquistas. Tivo un papel destacado nos movementos bélicos que se libraron nos montes Arrate, Kalamua e Akondia chegando ao grao de capitán.
Durante a guerra foi feito prisioneiro polos franquistas, escapando en varias ocasións. Tamén foi ferido catro veces, dúas delas de gravidade. Nunha das súas estancias no hospital, conseguiu fuxir e pasar a Francia, onde se alistou na Lexión para poder volver á España republicana. Exiliado en Francia, colaborou coa resistencia francesa contra o nazismo, e tomou parte nos guerrilleiros españois desde Francia a Asturias. Finalizada a Guerra Mundial, foi encarcerado durante case 20 anos pola ditadura franquista. Tras quedar en liberdade, regresou a Éibar, onde continuou o seu traballo como militante comunista.
O mércores 28 de setembro de 2005 morreu aos 92 anos de idade na súa cidade natal.