Santiago Abella
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1845  Noia, España |
| Morte | 5 de agosto de 1913 (67/68 anos) Buenos Aires, Arxentina |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | arqueólogo , escritor |
| Lingua | Lingua castelá |
 | |
Santiago Abella Iglesias, nado en Noia en 1845 e finado en Buenos Aires o 5 de agosto de 1913, foi un arqueólogo e escritor galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Emigrado na Arxentina. Era contrario á consideración do galego como lingua, e polemizou con Manuel Murguía e Carré Aldao. Publicou en Correo de Galicia La villa de Noya, unha historia de Noia que recolle informes do arqueólogo noiés Ramón Álvarez de la Braña. Tamén colaborou en Gaceta de Galicia. Deixou inédito o manuscrito Un año en Compostela. Finou en Buenos Aires o 5 de agosto de 1913.[1]
Obras[editar | editar a fonte]
- Disertaciones de un estoico, 1910.
- Notas de un viaje a Palestina, 1910.
- La villa de Noya. Su historia, su topografía, sus monumentos y sus hombres ilustres, 1911.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Nova Galicia, 23-8-1913, p. 2.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Couceiro Freijomil, Antonio (1951-53). Diccionario bio-bibliográfico de escritores (en castelán) I. Bibliófilos Gallegos. p. 2.
