Miguel Castells

Miguel Castells
Biografía
Nacemento	26 de agosto de 1931 (92 anos); Busturia, España
Deputado do Parlamento do País Vasco
	31 de marzo de 1980 – 19 de xaneiro de 1984 ; Lexislatura: I lexislatura do Parlamento Vasco ; Circunscrición electoral: Guipúscoa
Senador de España
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Actividade
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	avogado , político
Partido político	Euskadiko Sozialisten Batasuna (en) ; Herri Batasuna
Lingua	Lingua castelá
Familia
Irmáns	María Teresa Castells (en)

Miguel Castells Arteche, tamén Miguel Castells Artetxe, nado en Busturia, Biscaia, en 1931, é un avogado e político vasco, pertencente á denominada esquerda abertzale.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Miguel Castells Arteche é fillo de Miguel Castells Andriaensens, notario valenciano, e de María Isabel Arteche.^[1] Estudou Dereito na Universidade Central de Madrid, onde se licenciou en 1953. Destacou no seu defensa de activistas vascos e especialmente no Proceso de Burgos (1970), no que foi o avogado de Mario Onaindia. Tamén actuou como avogado defensor de Vladimiro Fernández Tovar, no Consello de Guerra do Goloso (Madrid), en 1975, contra cinco militantes do FRAP aos que se pedía pena de morte, dos cales foi fusilado Xosé Humberto Baena Alonso.

Militante de Herri Batasuna, nas eleccións xerais de 1979 foi escollido senador por Biscaia, e nas eleccións ao Parlamento Vasco de 1980 resultou elixido deputado.

Participou nos incidentes da Casa de Xuntas de Guernica de 1981 e foi procesado por inxurias ao rei xunto con Jokin Gorostidi, Iñaki Ruiz de Pinedo, Txomin Ziluaga,^[2] José Luís Cereceda, Jon Idígoras, Santiago Brouard, José Ramón Echevarría, Andoni Ibarguren e Severino Rodríguez de Yurre. O 31 de outubro de 1983 foi condenado polo Tribunal Supremo a un ano de prisión e inhabilitación por inxurias por mor dun artigo publicado en Punto e Hora de Euskal Herria en xuño de 1979 onde afirmaba que os asasinatos de Germán Rodríguez en Pamplona (durante os Sanfermines de 1978) e Joseba Barandiaran en Donostia (durante as protestas polos sucesos de Pamplona) quedaran impunes. O Tribunal Constitucional ratificou a sentenza en 1985. O 23 de abril de 1992 o Tribunal Europeo de Dereitos Humanos considerou que coa sentenza vulnerouse o dereito á liberdade de expresión de Castells.^[3]

Familia[editar | editar a fonte]

É cuñado de José Ramón Recalde, político do PSE-EE, conselleiro do Goberno Vasco entre 1988 e 1995 e sobrevivente dun intento de asasinato por parte de ETA en 2000.