Messerschmitt Me 209-II

Messerschmitt Me 209-II
	Deseños do Messerschmitt Me 209-II
Tipo	prototipo de caza
Fabricante	Messerschmitt
Deseñado por	Willy Messerschmitt
Primeiro voo	13 de novembro de 1943
Unidades construídas	4
	v; c; e;

O Messerschmitt Me 209-II foi unha proposta para actualizar o famoso Bf 109 que serviu como o principal avión de combate da Luftwaffe durante a segunda guerra mundial. O Me 209-II, a pesar da súa designación, non gardaba ningunha relación co anterior Me 209. O número da fuselaxe 8-209 do RLM foi asignado a Messerschmitt, para o seu par de células Me 209 coa designación posterior a xullo de 1938, que se utilizaron para dous proxectos durante a década de 1930 e principios da década de 1940. O primeiro Me 209 era un avión monomotor deseñado para lograr unha marca de velocidade ao que se prestou pouca atención para adaptalo ao combate.

Deseño e desenvolvemento[editar | editar a fonte]

O segundo proxecto do Me 209 xurdiu en 1943, cando Willy Messerschmitt propuxo unha versión moi modificada do seu grande éxito, o Bf 109. Este Me 209-II competiría cos cazas de altas prestacións Fw 190 D-9 e 152 da Focke-Wulf. Ao igual que estas versións melloradas de Kurt Tank, o novo Me 209-II compartía a maior parte da súa fuselaxe cun modelo probado, neste caso o Me 109G. Isto marcou un punto de partida no fracaso do Me 209-II e logo do Me 309.

Por desgraza para o equipo de deseño, o motor proposto para o Me 209-II, o DB 603A, estaba dispoñible en pequenas cantidades, e víronse obrigados a utilizar o motor Jumo 213A da firma Junkers Motorenwerke. Aínda que o Jumo 213 de 35 litros de cilindrada fora deseñado deliberadamente para ter a maior cantidade posible de puntos de acceso ao motor idénticos aos do motor DB 603 de 44.52 litros (o motor aeronáutico en V12 invertida alemá de cilindrada máis grande), requiría redeseñar a cuberta do motor e o sistema de refrixeración. O cambio máis notable foi a reubicación da toma de aire, xa que a toma do sobrealimentador do Jumo 213 estaba localizada no costado de estribor do motor (como estándar para todos os modelos do anterior Junkers Jumo 211 en V12 invertida), mentres que o DB 603 o tiña localizado a babor, o estándar para todos os deseños de motor V12 invertida de Daimler-Benz. O Me 209-II incluíu unha nova sección da cola, tren de aterraxe de trocha ancha, unha cola máis alta e un radiador anular para o motor en liña, o que lle daba un aspecto similar ao dun motor radial, e moi parecida ao Focke-Wulf Fw 109D, que emprega o mesmo motor Jumo 213. Estas modificacións prexudicaron o propósito orixinal, que era construír un avión superior o máis parecido posible ao existente Bf 109G.

O Me 209-II V5 montaba un motorkanone MK 108 de 30 mm sobre o motor máis dúas metralladoras MG 131 de 13 mm nas raíces da ala. O V6 foi a primeira versión convertida para usar o motor Jumo 213 e tiña canóns de 20 mm MG 151/20 en lugar dos MG 131. O Me 209H V1 era unha variante de grande altura coas ás estendidas e motor DB 603.

Proba[editar | editar a fonte]

A pesar desta proliferación de modificacións, o programa tivo un final rápido cando o prototipo Me 209 V5 voou por primeira vez a finais de 1944. Era 50 km/h máis lento que o Fw 190D e non ofreceu ningunha mellora nas características de manexo. Despois do seu decepcionante espectáculo, o Me 209-II foi cancelado e con el terminou o último intento de Messerschmitt para construír un caza de alto rendemento con motor de pistóns.