Manuela del Sagrado Corazón
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 29 de decembro de 1891 Ondarroa, España |
| Morte | 10 de novembro de 1936 (44 anos) Madrid, España |
| Causa da morte | Homicidio (Ferida por arma de fogo ) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Relixión | Igrexa católica |
| Actividade | |
| Ocupación | relixiosa católica |
| Lingua | Lingua castelá |
| Orde relixiosa | Sisters of Adoration, Handmaids of the Blessed Sacrament and of Charity (en)  |
| Enaltecemento | |
| Día de festividade relixiosa | 6 de novembro |
Manuela Arriola Uranga, nada en Ondarroa (Biscaia) o 29 de decembro de 1891 e finada en Madrid o 10 de novembro de 1936, máis coñecida como Manuela del Sagrado Corazón, foi unha relixiosa española, unha das vinte e tres Adoratrices del Santísimo Sacramento asasinadas durante a persecución relixiosa, que se desencadeou en tempos da guerra civil española. Foi beatificada polo papa Bieito XVI o 28 de outubro de 2007.[1]
Biografía[editar | editar a fonte]
Ingresou ao noviciado das Adoratrices del Santísimo Sacramento de Madrid o 12 de novembro de 1916, onde cambiou o seu nome polo Manuela do Sacro corazón. Alí fixo a súa profesión o 19 de maio de 1924. Foille confiada a formación das novas relixiosas e dedicouse ao ensino, até a súa elección como secretaria xeral da Congregación, en 1929.[1]
Ao comezar a guerra civil española en 1936, o convento das Adoratrices de Madrid foi incautado (28 de xullo), para destinalo a hospital de sangue. As relixiosas tiveron que alugar un piso, onde permaneceron até o 9 de novembro do mesmo ano, día no que foron arrestadas polos milicianos e levadas ás tapias do cemiterio da Almudena. Alí foron fusilada na madrugada do 10 de novembro. En total eran unhas vinte e tres relixiosas á cabeza das cales se atopaba Manuela.[2] O seu corpo foi sepultado no panteón das Adoratrices do cemiterio da Almudena.[1]
Culto[editar | editar a fonte]
Manuela del Sagrado Corazón atópase á cabeza do grupo das vinte e tres relixiosas Adoratrices del Santísimo Sacramento, quen inmediatamente despois da súa morte gozaron de fama de santidade. O proceso de beatificación foi iniciado o 18 de xaneiro de 1954,[3] a partir de entón recoñecéuselle co título de serva de Deus. Entre as testemuñas do proceso atopábase o chofer do camión que as trasladou ao lugar onde foron fusiladas, quen quedou impresionado polo testemuño das relixiosas.[4]
Manuela del Sagrado Corazón e as súas vinte e dúas compañeiras mártires foron beatificadas polo papa Bieito XVI na masiva cerimonia de beatificación celebrada na praza de San Pedro na Cidade do Vaticano, o 28 de outubro de 2007. En devandita cerimonia elevouse aos altares a 498 vítimas da guerra civil de España do século XX.[4]
Os restos mortais de Manuela foron exhumados no cemiterio da Almudena e trasladados á capela da casa nai das Adoratrices en Madrid.[1] No calendario universal da Igrexa católica celébrase a súa memoria o 6 de novembro, mentres que as Adoratrices conmemórana o 10 de novembro, día do seu martirio.[5]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 González Rodríguez 2007, p. 162.
- ↑ González Rodríguez 2007, p. 161.
- ↑ Alday 1994.
- ↑ 4,0 4,1 López Teulón, Jorge (10 de novembro de 2011). "Madrugada del 10 de noviembre, en el cementerio de La Almudena". Religión en libertad. Consultado o 19 de febreiro de 2016.
- ↑ "Beatas Manuela del Sagrado Corazón de Jesús y veintidós compañeras, vírgenes y mártires". El testigo fiel. Arquivado dende o orixinal o 03 de abril de 2016. Consultado o 19 de febreiro de 2016.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Manuela del Sagrado Corazón |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Alday, Jesús María (1994). Manuela Arriola Uranga. Santoral Vasco (Bilbao). Consultado o 19 de febreiro de 2016.
- González Rodríguez, María Encarnación (2007). Quiénes son y de dónde vienen. 498 mártires del siglo XX en España. Madrid: Edice. ISBN 978-84-7141-635-3.
