Locanda delle Fate
| Locanda delle Fate | |
|---|---|
| Orixe | Italia  , |
| Período | 1977 − 1980 1999 − presente |
| Xénero(s) | Rock progresivo |
| Selo(s) discográfico(s) | Polydor |
| Membros | Leonardo Sasso Ezio Vevey Luciano Boero Giorgio Gardino Alberto Gaviglio Michele Conta Oscar Mazzoglio |
| Na rede | |
| http://www.locandadellefate.com/ | |
      | |
Locanda delle Fate é unha banda italiana formada en 1977 e disolta en 1980, para volver en 1999 até a actualidade, pertencentes ao xénero rock progresivo, e ao subxénero de rock progresivo sinfónico italiano. Este grupo só editou un disco na época dourada do progresivo, chamado Forse le lucciole non si amano più (1977).
Membros[editar | editar a fonte]
- Leonardo Sasso: voz.
- Ezio Vevey: voz, guitarra.
- Luciano Boero: baixo.
- Giorgio Gardino: batería.
- Alberto Gaviglio: guitarra, frauta, voz.
- Michele Conta: piano, teclados.
- Oscar Mazzoglio: teclados.
Historia[editar | editar a fonte]
Locanda delle Fate formárona un trío que tocaba en bares de Italia a principios dos anos 70. Os membros nese entón eran Oscar Mazzoglio (teclados), Luciano Boero (baixo) e Giorgio Gardino (batería). En 1974 uniuse a eles Alberto Gaviglio (guitarra), Ezio Vevey (voz e guitarra), Leonardo Sasso (voz) e Michele Conta (piano), formando unha das bandas máis impresionantes da moi rica escena progresiva italiana.
En 1977 publican a súa obra mestra, Forse le lucciole non si amano più, que foi espectacularmente recibido tanto polo público como pola crítica. Dese xeito lograron facerse un nome en Europa e Estados Unidos, cousa que é complicada para un grupo dunha fala diferente ao inglés. É máis, o disco é tan exquisito que foi comparado co Nursery Crime de Genesis. O éxito deste disco e o moi rico material permitiulles basear nel os concertos que fixeron durante os seguintes 4 anos, pero despois deste tempo separáronse.
Durante a súa separación, en 1993, edítase un disco en directo titulado Live, dun concerto da banda en 1977. A raíz disto, os integrantes comezan a considerar volver a xuntarse, cousa que fan en 1996, publicando un novo álbum chamado Homo Homini Lupus, en 1999.
Na actualidade o grupo atópase en proceso de volver á formación orixinal para mergullarse en novos proxectos.
Discografía[editar | editar a fonte]
- Forse le lucciole non si amano più (1977).
- Live (1993) (gravado en 1977, en concerto).
- Homo Homini Lupus (1999).
