Eduardo López de Romaña

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaEduardo López de Romaña

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento19 de marzo de 1847 Editar o valor em Wikidata
Arequipa, Perú Editar o valor em Wikidata
Morte26 de maio de 1912 Editar o valor em Wikidata (65 anos)
Yura, Bolivia (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Presidente do Perú
8 de setembro de 1899 – 8 de setembro de 1903
← Nicolás de Piérola Villena (pt) TraducirManuel Candamo Iriarte (pt) Traducir →
Member of the Chamber of Deputies of Peru (en) Traducir
Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadePerú Editar o valor em Wikidata
EducaciónStonyhurst College (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónpolítico , enxeñeiro , empresario Editar o valor em Wikidata
Partido políticoCivilista Party (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Familia
IrmánsAlejandro López de Romaña (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Premios

WikiTree: Lopez_de_Romaña-3

Eduardo López de la Romaña y Alvizuri (1847-1912) enxeñeiro e político, foi o presidente do Perú entre 1899 e 1903. Foi o primeiro presidente peruano con profesión de enxeñeiro. Con el iniciouse a etapa chamada a "República Aristocrática" que duraría ata 1919.

Membro dunha importante familia de Arequipa, de raíces coloniais, educouse en Inglaterra e especializouse a construción de pontes para as vías férreas. Traballou na India e no Brasil. Retornou ao Perú e radicou en Arequipa, onde puxo os seus servizos en beneficio da comunidade. Dotou do servizo de auga potable á súa cidade natal. Foi propietario de vastas facendas no val do Tambo. Participou na defensa durante a guerra con Chile. Durante o segundo goberno de Nicolás de Piérola foi nomeado titular do flamante ministerio de Fomento, en 1896. Chegou a ser alcalde de Arequipa en 1897. Nomeado candidato á presidencia representando á alianza demócrata-civilista, triunfou nas eleccións de 1899.

Durante o seu goberno continuouse o desenvolvemento da agricultura, a minería e a industria; promoveu a colonización dos vales interandinos e zonas orientais que ata entón permanecían illadas; promulgou o Código de Minería en 1901, o novo Código de Comercio en 1902 e o Código de Augas ese mesmo ano; creou o Estanco do Sal para financiar a recuperación das provincias de Tacna e Arica en poder chileno; e afrontou os problemas derivados da política de chilenización en devanditos territorios, que buscaban perpetuar a ocupación. Culminou o seu mandato sen maior problema, tras o cal retirouse á vida privada.