Eduardo Blanco Acevedo
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1884  Montevideo, Uruguai |
| Morte | 1971 (86/87 anos) |
| Cargos | |
 Ministro de Instrución Pública e Previsión Social | |
| Período | 1951 – 1952 |
| Antecesor | Oscar Secco Ellauri |
| Sucesor | Justino Zavala Muniz |
Ministro de Saúde Pública | |
| Período | 1933 – 1936 |
| Sucesor | Juan César Mussio Fournier |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Uruguai |
| Educación | Universidade da República |
| Actividade | |
| Ocupación | Médico, político |
| Empregador | Universidade da República |
| Partido político | Partido Colorado (pt)  |
| Membro de | |
| Lingua | Lingua castelá |
| Familia | |
| Cónxuxe | Sara Shaw Usher |
Eduardo Blanco Acevedo, nado en Montevideo o 14 de marzo de 1884 e finado no mesmo lugar o 7 de xullo de 1971, foi un médico e político uruguaio, pertencente ao Partido Colorado.
Familia[editar | editar a fonte]
Foi fillo de Juan Carlos Blanco Fernández e de Luisa Acevedo Vásquez. Seus irmáns Daniel, Juan Carlos e Pablo tamén tiveron destacada actuación política. Súa irmá Luisa foi a esposa do Doutor Francisco Soca.
Casou con Sara Shaw Usher.
Carreira[editar | editar a fonte]
Graduado como médico en 1912, especializouse en cirurxía en Europa. Durante a primeira guerra mundial traballou como cirurxián en hospitais franceses,[1] polo que recibiu numerosos recoñecementos por parte do goberno daquel país. Incluso interveu o propio Charles de Gaulle, salvándolle o brazo dereito.[2] Ao retornar a Uruguai, foi profesor na Facultade de Medicina e publicou numerosos traballos sobre temas da súa especialidade.
No plano político, en 1933, foi nomeado polo presidente Gabriel Terra (de quen era consogro) Ministro de Saúde Pública, carteira que desempeñou até 1936. Nese ano incorporouse á bancada do Senado, praza que obtivera dous anos antes. Nas eleccións de marzo de 1938, foi candidato á Presidencia da República por unha fracción terrista do Partido Colorado, mais foi derrotado internamente pola candidatura de Alfredo Baldomir, tamén próximo ao presidente Terra.
Nas eleccións de 1946, foi electo novamente senador. Nesa época fálase do "blancoacevedismo" como un movemento político importante dentro do Partido Colorado. En 1951 foi designado polo novo presidente Andrés Martínez Trueba como Ministro de Instrución Pública e Previsión Social (actualmente Educación e Cultura). Un ano despois, o Parlamento elixiuno para ocupar un posto no primeiro Consello Nacional de Goberno, que completou o mandato de Martínez Trueba, até febreiro de 1955. Ao terminar dito período, tivo un posto na cámara alta durante un período máis, até 1959.[3]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ La Sanidad Militar y el Hospital Militar Central Arquivado 28 de xuño de 2012 en Wayback Machine. (en castelán)
- ↑ Los notables Acevedo Arquivado 14 de setembro de 2008 en Wayback Machine. (en castelán)
- ↑ García Capurro, Federico. Eduardo Blanco Acevedo
