Cris Lores
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1975  (48/49 anos)Pontevedra, España |
| Datos persoais | |
| Residencia | Pontevedra |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | cineasta |
| Lingua | Lingua galega e lingua castelá |
 | |
Cris Lores, nado en Pontevedra en 1975,[1] é un cineasta, músico e proxeccionista galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Cris Lores pronto abandonou os estudos secundarios para traballar na construción. Posteriormente formouse como proxeccionista, feito que influíu na súa concepción do cinema como espectador e como manipulador.
Ten traballado no ámbito do cinema expandido, en colaboración con Belén Veleiro. Nas súas actuacións utilizan varios proxectores e películas domésticas de Super 8, que deteñen ante o foco para provocar a súa destrución. Os resultados abstractos desta técnica pódense apreciar en películas como Alzheimer (2013).
O seu cinema explora dúas vertentes: unha mais narrativa e "acabada", na que se ilustran narracións, ideas ou textos poético-filosóficos, e outra máis experimental e abstracta, "fragmentos, anacos, retrincos, apontamentos plásticos, improvisaçons e experimentaçons técnicas", que constitúen o mellor da súa produción.[2] O seu filme Corpi in movemento gañou o premio de Novos Valores da Deputación de Pontevedra en 2010.[3]
A súa longametraxe De verdade queredes saber o que pensamos? estreouse no Festival Primavera do Cine en 2023.[4]
Como músico tocou a batería no grupo Allgodown, co que sacou en 2002 o disco Trip, e mais no conxunto de música espontánea Urro, xunto con Luís Garrido e Alexandre Losada. A música de Urro ten especial presenza n’A Pedra do Lobo (Alberte Pagán, 2010), así como n’O proceso de Artaud (Ramiro Ledo, 2010).[1]
Proxecto Remolque[editar | editar a fonte]
Cris Lores é o impulsor do Proxecto Remolque, que consiste na recuperación dos vellos trailers en 35 mm abandonados nas cabinas de proxección para darlles unha segunda vida a través de intervencións materiais no propio celuloide. Ten feito obradoiros sobre a manipulación desta metraxe encontrada nos festivais Cineuropa (2017) e Primavera do Cine (2019). O Proxecto Remolque ten, de momento, nove intervencións finalizadas, entre as que destacan as seguintes: PR01 (Olalla Márquez, 2017), A mosca (Alberte Pagán, 2017), Vila Xastre (Cris Lores, 2018), PR06 (2018; unha "película perfecta", sen título nin autor, que se proxecta tal e como foi atopada), e PR04 e PR08 (2018), do pintor de Tomiño Basilio Calzado.[5]
Filmografía[editar | editar a fonte]
- Big Bang (1996)
- La memoria del río (2003)
- Nueve (2007)
- 888 árbores (2008)
- Corpi in movemento (2010)
- Cielulosas (2010)
- Virando (2010)
- Viran2 (2010)
- LimpaParaBrisas (2011)
- Ventana (2011)
- PonteQuieta (2011)
- Xesús, María e Xosé (2011)
- 8 (2012)
- Corpi in movimento Due (2012)
- Corpi in movemento II (2012)
- Alzheimer (2013)
- Sombrarrotes (2013)
- Unos van outros veñen… (2014)
- NCG II (2014)
- AR-G!!!!!!!!! (2015)
- Frames no frame (2017)
- Alzheimer B (2017)
- Vila Xastre (2018)
- Ad libitum (2018)
- Saltator Referendum (2019)
- De verdade queredes sabes o que pensamos? (2023)
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 "Lores, Cris". Novo Cinema Galego. O arquivo das novas prácticas cinematográficas na Galiza.
- ↑ Pagán, Alberte (29-05-2013). "Cris Lores, o home da cámara" (PDF). Follas do Cineclube.
- ↑ "Corpi in movemento". Novo cinema Galego.
- ↑ "De verdade queredes saber o que pensamos?". Primavera do Cine.
- ↑ Pagán, Alberte (2020). "Illas descoñecidas". en Ledo Andión, Margarita (ed.) (2020), Para unha historia do cinema en lingua galega. [3] De illas e sereas, Editorial Galaxia, pp. 71-101, ISBN 978-84-9151-488-6
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Proxecto Remolque en YouTube
- Cris Lores en Vimeo