Centre del Carme
| Centre del Carme | |
|---|---|
 | |
| Tipo | museo, sala de exposição e residência criativa |
| Localización | |
| Enderezo | Carrer Museu, 2, 46003 València |
| En | El Carme |
| País | España |
| 39°28′47″N 0°22′44″O / 39.479694444444, -0.379 | |
| Na rede | |
| https://www.consorcimuseus.gva.es/centro-del-carmen/ | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
O Centre del Carme Cultura Contemporània (CCCC), dependente do Museu de Belles Arts de Valencia, é un espazo cultural situado no antigo convent del Carme da cidade de Valencia, sede do Consorcio de Museos da Generalitat Valenciana.
As principais ocupacións do Centre del Carme consisten en exposicións de arte contemporánea e actividades culturais.
Historia[editar | editar a fonte]
A súa orixe como espazo cultural remóntase ao proceso de desamortización dos edificios eclesiásticos no século XIX. O antigo Convento do Carme pasou a mans da Reial Acadèmia de Belles Arts de Sant Carles, que fundou en 1848 o primeiro Museo do Carme, antecedente do actual Museu de Belles Arts de Valencia.
En 1913 a xestión do museo pasou a mans do Estado. En 1946, como consecuencia dos danos que sufriu o edificio durante a Guerra Civil española, os fondos do museo foron trasladados ao edificio do colexio Sant Pius V, onde se atopan actualmente.
O convento do Carme quedou en estado de abandono ata a década de 1980. Foi restaurado paulatinamente e pasou a ser sede de varias institucións e a desempeñar funcións museísticas. Foi sede da Escola d'Arts i Oficis Artístics e subsede do Institut Valencià d'Art Modern (IVAM) como Centre del Carme. Foi considerado para albergar a Biblioteca Valenciana e, posteriormente, para instalar un Museo do século XIX. Actualmente funciona como centro de exposicións adscrito ao Museu de Belles Arts de Valencia. Foi declarado Monumento histórico-artístico en 1983.
O edificio[editar | editar a fonte]
O Convento do Carme, de época medieval, representa un conxunto conventual de primeiro nivel. O estado de conservación é bo, malia as adaptacións dos espazos para a función expositiva.
En 1924 encargóuselle unha ampliación ao arquitecto xatibín Lluís Ferreres Soler. Este proxectou a coñecida como Sala Ferreres, un espazo rectangular rodeado por outras salas máis pequenas. Tras a súa morte, Javier Goerlich vinculou a nova sala e o antigo edificio mediante a chamada Sala Goerlich.[1]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Rojo, Eugenia (2015). Historia y devenir del ex Convento del Carmen de Valencia (en castelán). doi:10.13140/RG.2.1.3216.4001.