Bugatti Type 45
| Bugatti Type 45 | |
 | |
| Fabricante | Bugatti |
| Produción | 3 unidades[1] |
| Período | 1928 - 1930 |
| Configuración | |
| Tipo | deportivo |
| Dimensións | |
| Peso | 900 kg (só chasis)[2] |
O Bugatti Type 45 é un coche de competición que foi producido polo fabricante francés Bugatti entre 1928 e 1929. O Tipo 47 é un prototipo de 1930 derivado do Tipo 45, do que prefiguraba unha posible transposición aprobada para uso viario.
Perfil e historia[editar | editar a fonte]
Características dos dous modelos[editar | editar a fonte]
O Tipo 45[editar | editar a fonte]
O Tipo 45 estaba destinado a ser a parte superior da produción de carreiras de Bugatti a finais dos 1920. Para este coche, o propietario Ettore Bugatti estudou un novo e máis robusto chasis con largueiros e traveseiros en aceiro, capaz de acomodar e soportar as fortes tensións do motor, un 16 cilindros disposto en U e nacen da unión de dous motores de 8 cilindros derivados do Tipo 35, dispostos o un paralelo ao outro. Este esquema tivo orixes aeronáuticos e, máis precisamente, remóntase á primeira guerra mundial, cando Ettore Bugatti converteu a súa produción de automóbiles á de motores de avións. O buque insignia da produción de motores de Bugatti daquel período foron precisamente os motores U16 chamados King-Bugatti e destinados aos cazas utilizados durante o conflito. A cilindrada desta complexa unidade de accionamento montada no Tipo 45 era de 3981 cm3, dada polas medidas de diámetro e carreira igual a 60 x 88 (igual que no Tipo 35, 35A e 35C). Estes motores tiñan cada un o seu propio veo de manivelas e o seu propio árbore de levas en cabeza. Tamén aquí, como en moitos outros modelos da casa Molsheim, a culata tiña tres válvulas|válvulas]] por cilindro. Cada unha destas unidades motrices, entón, estaba alimentada por un carburador Zenith e sobrealimentado por medio dun supercharger, para unha potencia máxima total de 250 HP e unha velocidade máxima de 240 km/h. A mecánica do chasis era de tipo máis tradicional e incluía suspensións con eixe ríxido no eixe dianteiro con bésta semielíptica e eixe traseiro con bésta de cuarto de elipse. O sistema de freo tamén proporcionaba freos de tambor nas catro rodas con control por cable, mentres que a caixa de cambios sempre foi manual con 4 marchas.
Entre as particularidades do Tipo 45 hai que mencionar sen dúbida a saída dos tubos de escape, que non estaba situada entre os dous laterais do cadro, senón que arrancaba directamente desde os lados do motor a través de dúas aberturas nos laterais. do capó do motor. Isto débese a que o maior tamaño transversal do motor U16 roubou espazo xusto na zona dos largueiros, evitando así que os tubos de escape pasaran por eles, como sucedía no resto dos coches Bugatti daquela época. Polo demais, a carrozaría era moi similar á do famoso "Tipo 35" e se diferenciaba practicamente só en dúas pequenas tomas de aire redondas, unha a cada lado do capó e ambas con reixas, co fin de filtrar o aire destinado para os carburadores.
O Tipo 47[editar | editar a fonte]
Coa creación do prototipo Tipo 47, Ettore Bugatti quixo explorar a posibilidade de crear unha versión de estrada do Tipo 45. Porén, o chasis no que naceu este prototipo era diferente ao do coche orixinal xa que contaba con largueiros de 23 cm de alto en lugar de 17 como era o caso do Tipo 45. Isto era para garantir unha maior resistencia á estrutura dun coche que, segundo as intencións do patrón Ettore, debía levar ata catro persoas. Por este motivo, o prototipo Tipo 47 presentouse cunha carrozaría torpedo de catro prazas na que redeseñouse a cola para que xa non fose oxival, senón máis ancha co fin de obter o espazo adecuado para os asentos traseiros. De novo polo mesmo motivo, o chasis Tipo 47 alongouse 15 cm (de 2,6 a 2,75 metros). O motor do Tipo 47 tiña unha arquitectura similar á do Tipo 45, polo tanto do tipo U16, pero cunha carreira reducida a 66 mm, para unha cilindrada total de 2986 cm< sup>3. Aquí tamén había un carburador e un sobrealimentador por banco de cilindros e o esquema de distribución tamén era similar, pero a potencia reduciuse a 200 CV.
Produción e actividade deportiva[editar | editar a fonte]
A Ettore Bugatti gustaríalle máis desenvolvementos, tanto comerciais como deportivos, para estes dous modelos. Desafortunadamente, a crise financeira que comezou en outubro de 1929 dificultou calquera desenvolvemento ulterior. Foi o fillo de Ettore Bugatti, Jean, quen aconsellou ao seu pai que interrompese o desenvolvemento do Tipo 45 e do Tipo 47 para pensar na produción de modelos máis rendibles nun tempo tan duro. Por este motivo, o Tipo 47 seguiu sendo só un prototipo, mentres que o Tipo 45 só quedou cos seus dous exemplares producidos. Porén, o Tipo 45 experimentou un mínimo de actividade deportiva que alcanzou o seu pico en 1930, cando Louis Chiron logrou a vitoria no Klausenrennen válido para o campionato de Europa de montaña dese ano.
Galería de fotos[editar | editar a fonte]
Tipo 45 (compartimento motor)
|
Tipo 45 (motor e chasis nu)
|
Tipo 47
|
Motor King-Bugatti U16
|
Motor do Tipo 47
|
|---|---|---|---|---|
 |
 |
 |
 |
 |
Notas[editar | editar a fonte]
- Referencias
- ↑ Bugatti - Personenwagen seit 1909, Wolfgang Schmarbeck / Gabriele Wolbold, 2009, Motorbuch Verlag, pag.72
- ↑ La Bugatti Tipo 45 su ultimatecarpage.com
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Bugatti Type 45  |