Braulio de Zaragoza

Braulio de Zaragoza
	;
Nome orixinal	(la) Braulius Caesaraugustanus
Biografía
Nacemento	c. 590 (Gregoriano) ; Cesaracosta (Reino visigodo de Toledo)
Morte	651 (Gregoriano) (60/61 anos); Cesaracosta (Reino visigodo de Toledo)
18º Bispo de Zaragoza
	631 – 651 ; ← Juan II de Zaragoza (en) – Samuel Tajón (pt) → ; Diocese: Diócesis de Zaragoza
Bispo Cesaracosta (en)
Datos persoais
País de nacionalidade	Reino visigodo de Toledo
Relixión	Igrexa católica
Educación	Abbey of Santa Engracia (en)
Actividade
Ocupación	sacerdote católico , escritor , bispo católico latino
Profesores	Isidoro de Sevilla
Lingua	Lingua latina e lingua castelá
Enaltecemento
	santo ;
Día de festividade relixiosa	18 de marzo
Familia
Parentes	Juan II de Zaragoza (en) (irmán)

Braulio de Zaragoza, tamén coñecido coa variante Boulo^[1], nado en Zaragoza arredor do ano 590 e finado na mesma cidade en 651, foi un escritor e bispo visigodo de Zaragoza na Hispania posromana.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Foi bispo de Zaragoza desde 631 a 651, en cuxa sede sucedeu ao seu irmán Xoán (619-631). Ademais, foi un dos intelectuais máis destacados da España visigoda.^[2]^[3] Tivo relación con Isidoro de Sevilla, de quen catalogou as súas Etimoloxías, ás que lle puxo títulos e dividiu en capítulos. Consérvanse numerosas epístolas que dan idea da fecunda comunicación que mantiveron.

Escribiu unha Vida de San Millán de la Cogolla (h. 640) e un valioso himno en loor do mesmo santo, que está considerado como un dos mellores poemas do período visigodo.^[4] Foi o seu discípulo Euxenio de Toledo^[5] que chegou a Zaragoza para pórse en contacto con Braulio, e soubo fundir os ensinos do seu mestre e de Isidoro de Sevilla.

Consérvanse 44 cartas do seu Epistolario que, entre outras cousas, ofrecen ampla documentación sobre a cultura do seu tempo e mostran a súa relación co papa Honorio I e cos reis visigodos Chindasvinto e Recesvinto. Tamén se lle atribúen a el as Actas dos Mártires de Zaragoza.

Acudiu aos concilios V (636) e VI (638) de Toledo. Morreu en Zaragoza o ano 651 e foi sucedido na diocese episcopal de devandita cidade por Samuel Tajón.

Aínda que existen dúbidas sobre a súa canonización formal, a Igrexa católica incorporouno ao Martiroloxio Romano e fixou a data da súa conmemoración o 18 de marzo, día que chegou a celebrarse até, polo menos, 1809. Posteriormente, a festividade trasladouse ao 26 de marzo.^[6]