Ferrer Bassa

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaFerrer Bassa

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento1285 (Gregoriano) Editar o valor em Wikidata
Avinyonet del Penedès Editar o valor em Wikidata
Morte1348 (Gregoriano) Editar o valor em Wikidata (62/63 anos)
Barcelona Editar o valor em Wikidata
Causa da mortePeste Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeCoroa de Aragón Editar o valor em Wikidata
Actividade
Lugar de traballo Barcelona Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónpintor , iluminador Editar o valor em Wikidata
Período de actividade1324 (Gregoriano) Editar o valor em Wikidata - 1350 (Gregoriano) Editar o valor em Wikidata
MovementoArte gótica Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua catalá Editar o valor em Wikidata
Familia
FillosArnau Bassa (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata

Ferrer Bassa, tamén documentado como Jaume Ferrer Bassa, nado en Les Gunyoles (?),[1] 1285, e finado en Barcelona en 1348, foi un pintor e miniaturista da Coroa de Aragón, onde traballou de xeito intenso para a corte de Afonso IV de Aragón e Pedro IV de Aragón.

Ferrer Bassa abandonou a inicial influencia francogótica e, coma outros pintores da Coroa de Aragón, recibiu tanto a influencia da escola florentina como da escola sienesa, despois de entrar en contacto con estes movementos durante unha estadía en Italia. Considéraselle, xunto co seu fillo Arnau, coma o fundador do principal obradoiro de italianismo pictórico en Barcelona e da Coroa de Aragón.

Os historiadores de comezos do século XX chamárono o «Giotto catalán».[2] Hai datos da súa biografía nas cidades de Zaragoza e Barcelona entre os anos 1324 e 1348, cando se cre que morreu de peste xunto co seu fillo Arnau Bassa.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Diversos documentos referidos a personaxes chamados «Ferrer Bassa» entre os séculos XII-XIV sitúan as súas orixes familiares na zona de Avinyonet del Penedès. En Companys & Montardit 1995, p. 62, chégase a precisar que poderia ter nacido no máis coñecido como "Castelo de Les Gunyoles".
  2. de Dalmases & José i Pitarch 1984, p. 154-156.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]