Xavoleno Prisco
| Nome orixinal | (la) Gaius Octavius Tidius Tossianus Lucius Iavolenus Priscus  |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 60 |
| Morte | 120 (59/60 anos) |
| Gobernador romano | |
| 89 – 92 ← Lúcio Antônio Saturnino (pt)  | |
| Cónsul sufecto | |
| 86 – 86 | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Roma Antiga |
| Actividade | |
| Ocupación | político , escritor |
| Período de tempo | Alto Imperio Romano |
| Período de actividade | (Con vida en: século I ) |
| Movemento | Sabinian school (en) |
| Profesores | Cneu Aruleno Célio Sabino (pt) |
| Alumnos | Salvius Julianus (en) |
| Lingua | Lingua latina |
| Carreira militar | |
| Rango militar | Legado (Roma antiga) |
Xavoleno Prisco foi un xurista que viviu entre os séculos primeiro e segundo despois de Cristo, tamén coñecido como Gaio Octavio Tidio Tosiano Iavoleno Prisco, e foi membro do concilio de Traxano.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Discípulo de Celio Sabino, sucedeuno como director da Escola Sabiniana, que seguía as doutrinas de Gaio Ateio Capitón. Os seus discípulos máis prominentes foron os xuristas Salvio Xuliano, Aburno Valente e Tusciano.
Foi pretor das provincias de África e Siria antes de unirse ao consello do emperador. Morreu nos últimos anos do reinado de Traxano ou nos primeiros de Hadriano, e Plinio afirma que se volveu tolo.
A orixinalidade da obra de Xavoleno pódese admirar nos 14 libros de Epistulae, de onde vén o proverbio en D.50.17.202: "En Dereito Civil toda definición é perigosa, pois é difícil que non teña que ser alterada". Ademais Xavoleno escribiu os quince Libri ex Cassio, onde xulga as sentenzas deste, e os cinco ex Plautio, así como un epítome e comentario crítico sobre os Libri posteriores de Antistio Labeón.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- UNAM- Jurídicas
- Gottlieb Heinecke, Johann (1845). Complutense de Madrid, ed. Historia del derecho Romano. Consultado o 11 de xaneiro de 2014.
