Ufanismo

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Slogan onde "amar" é sinónimo de aceptar as leis constitucionais, e "deixar" un termo figurado para aqueles que non concordaban coa ditadura militar.

O ufanismo (feito de gabarse ou presumir do propio país) é un termo empregado no Brasil en alusión á obra do conde Afonso Celso Porque me Ufano do Meu País.

O adxectivo ufano provén da lingua castelá e significa a vangloria dun grupo auto-eloxiando feitos e logros. Polo tanto, no caso do Brasil, pódese dicir que o ufanismo é a actitude ou posición de certos grupos que enaltecen o potencial brasileiro, as súas belezas e riquezas naturais.

A ditadura militar brasileira iniciou un período de campañas ufanistas para conquistar a simpatía do pobo.[1] Así, os lemas «Ninguém segura este país» e «Brasil, ame-o ou deixe-o», e as músicas cos refráns «Eu te amo, meu Brasil, eu te amo; ninguém segura a juventude do Brasil», «Este é um país que pra frente (...)". [1] O himno do Mundial de 1970 era cantado polo «noventa milhões em ação, pra frente, Brasil do meu coração (…) Salve a seleção». [1] [2] A euforia xerada na poboación pola vitoria na primeira retransmisión ao vivo dun Mundial levounos ás rúas a cantar versos patrióticos, mesturando goberno e fútbol nun entroido fóra de época.[1] [2] [3]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 "Classificação Indicativa no Brasil: desafios e perspectivas" (PDF) (en portugués). 2006. p. 87. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 17 de abril de 2023. Consultado o 9 de dezembro de 2011. Empenhados em reforçar as boas intenções do regime, os militares inauguram um período de campanhas ufanistas. Época do “Brasil Grande”. Surgem slogans como “Ninguém segura este país”, “Brasil, ame-o ou deixe-o”, onde “amar” era sinônimo de aceitação do arbítrio institucionalizado e “deixe-o”, justificativa para as prisões e o exílio - forçado ou voluntário - a que centenas de pessoas foram submetidas. A dupla Dom e Ravel explodia em rádios e programas de televisão com o refrão: “Eu te amo, meu Brasil, eu te amo; ninguém segura a juventude do Brasil”. Nas escolas, as crianças cantavam “Este é um país que vai pra frente (…)”. O hino da Copa de 1970 brandia “Noventa milhões em ação, pra frente Brasil do meu coração”. 
  2. 2,0 2,1 ""TODOS JUNTOS VAMOS, PRA FRENTE BRASIL" - O FUTEBOL, OS MEIOS DE COMUNICAÇÃO, O PÚBLICO E O PRIVADO" (PDF). p. 764. Consultado o 9 de dezembro de 2011. Elio Gaspari […] Narra assim a conquista do Tri: "O país cantava: noventa milhões em ação, pra frente, Brasil do meu coração (…) Salve a seleção. Nunca se vira algo igual. Fora a primeira Copa transmitida ao vivo, e as multidões vitoriosas iam às ruas com os versinhos patrióticos que empanturravam as transmissões dos jogos. […] Falava-se de um 'Brasil Grande', 'Brasil Potência'. Distribuíam-se adesivos com a inscrição 'Brasil, ame-o ou deixe-o'. País, futebol, Copa, seleção e governo misturavam-se num grande Carnaval de junho". [Ligazón morta] (en portugués)
  3. "O Futebol na Telinha: A Relação Entre o Esporte Mais Popular do Brasil e a Mídia" (PDF) (en portugués). maio de 2010. p. 9. Consultado o 9 de dezembro de 2011. O sentimento de integração nacional continua e atinge seu apogeu na ditadura militar. O Brasil é exaltado como um país integrado através do futebol e o tema musical da Copa de 70 mostra bem essa mistura ufanista com progressista e integracionista: “noventa milhões em ação, pra frente Brasil, do meu coração […] De repente é aquela corrente pra frente parece que todo o Brasil deu a mão. Todos unidos na mesma emoção, tudo é um só coração. Todos juntos vamos, pra frente Brasil, salve a seleção”. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]


Este artigo tan só é un bosquexo
 Este artigo é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.