Tratado de Baiona (1388)
O tratado de Baiona foi un convenio asinado en Trancoso e ratificado en Baiona en 1388 entre Xoán I de Castela, por unha banda, e Xoán de Gante e Costanza de Castela, por outra, polo que se puxo fin ao conflito sucesorio da coroa castelá desencadeado pola deposición de Pedro I de Castela por Henrique II de Castela. Xoán de Gante chegara a un acordo coa nobreza do reino de Galiza, fora coroado en Compostela e reclamaba tamén os reinos de Portugal, Castela e León[1].
No Tratado de Baiona prometíase o matrimonio dos herdeiros de ambas as liñas: Henrique (fillo de Xoán I de Castela) e Catarina de Lancaster (filla de Xoán de Gante e Costanza de Castela). Ambos recibirían o título de Príncipes de Asturias e sucederían a Xoán I, uníndose ambas as liñas na persoa dos seus herdeiros. Ademais, todos os fillos de Pedro I que seguían no cárcere deberían ser postos en liberdade, e os que estaban no exilio podían volver a Castela. O tratado incluía a obriga do rei de Castela de pagar unha indemnización de 600 000 francos ouro aos Lancaster, que se fixo efectiva ese mesmo ano.[2][3]
O matrimonio tivo lugar, pero non todos os fillos foron liberados. Hai constancia de que Xoán de Castela permaneceu no cárcere de Soria até a súa morte.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Diario, Nós (2019-08-05). "Xoán de Gante, duque de Lancaster e rei da Galiza". Nós Diario. Consultado o 2022-06-17.
- ↑ López de Ayala, Pedro ; 1780; Condicións do tratado en:. "Crónicas de los reyes de Castilla Don Pedro, Don Enrique II, Don Juan I, Don Enrique III" (en castelán). imprenta de Don A. de Sancha.
- ↑ Colección de documentos inéditos para la historia de España (en castelán). Madrid Impr. de J. Perales y Martínez [etc.] 1842.