Teoloxía da Luz

A Teoloxía da Luz é unha teoloxía que se desenvolve na arquitectura gótica, guiando a concepción das catedrais góticas en toda Europa.

Historia e características

O prototipo é a basílica de Saint-Denis, concibida no século XII por Suger, conselleiro próximo ó rei Lois VI.

Georges Duby, no seu libro Le temps des cathédrales (1975) (O tempo das catedrais), describe desde o ángulo artístico a teoloxía da Luz.

Consonte Vitellion, intelectual do século XIII, diferéncianse dous tipos de luz : a luz divina (Deus) e a luz física (a manifestación de Deus).

Na teoloxía da Luz, a luz está cargada dunha forza simbólica. As vidreiras das igrexas representan escenas do Antigo Testamento e do Novo Testamento, da vida dos santos ou ben da vida cotiá. Eran o equivalente das ilustracións do catecismo moderno. Na Idade Media, este era un dos medios de ensinar ás xentes, que moi a miúdo eran iletradas.

Cando a luz do ceo (física) pasa a través das vidreiras, cárgase simbolicamente de manifestación divina. As vidreiras son as encargadas de transformar a luz física en luz divina, dito doutro xeito son as encargadas de facer entrar a presenza divina na igrexa.

Véxase tamén

Outros artigos

• Símbolo
• Arquitectura gótica
• Arte gótica
• Basílica de Saint-Denis
• Catedral

Bibliografía

• Georges Duby, Le temps des cathédrales. L'art et la société: 980 - 1420. París. 1975.
• ----------------, Saint Bernard : L'art cistercien. París. 1976.