Scout X-3A
 | Este artigo ou categoría carece de ligazóns interlingüísticas. Engádellas premendo na opción "Engadir ligazóns" da columna da esquerda e escribindo o código de lingua e mais o nome correspondente a este artigo ou categoría nesa lingua. Logo diso retira o modelo {{Seniw}} da páxina.Colabora connosco neste artigo e noutros en condicións semellantes para que a Galipedia mellore e medre. |
| Scout X-3A | |
|---|---|
| Función | Lanzador espacial lixeiro |
| país de orixe | Estados Unidos[1] |
| Tamaño | |
| altura | 22,0 m[1] |
| diámetro | 1,02 m[1] |
| masa | 17.000 kg[1] |
| Etapas | 5[1] |
| foguetes derivados | |
| Familia | Scout |
| Lanzamento históricos | |
| Estado | Retirado[1] |
| Sitios | Wallops Island[1][2] |
| Total de lanzamentos | 2[1][2] |
| fallos | 2[1][2] |
| Voo inaugural | 31 de agosto de 1962[1][2] |
| Último voo | 29 de xullo de 1963[1][2] |
| Primeira etapa – Algol 2A[1] | |
| propelente | Propelente sólido[1] |
| Segunda etapa – Castor 1[1] | |
| altura | 5,92 m[1] |
| diámetro | 0,79 m[1] |
| masa baleiro | 535 kg[1] |
| masa cheo | 3852 kg[1] |
| impulsado por | 1[1] |
| potencia máxima | 286 kN[1] |
| Impulso específico | 247 s (232 s a nivel do mar)[1] |
| propelente | Propelente sólido[1] |
| Terceira etapa – Antares 2[1] | |
| altura | 2,90 m[1] |
| diámetro | 0,78 m[1] |
| masa baleiro | 300 kg[1] |
| masa cheo | 1400 kg[1] |
| impulsado por | 1 X-259[1] |
| potencia máxima | 93,094 kN (no baleiro)[1] |
| Impulso específico | 293 s (no baleiro)[1] |
| propelente | Propelente sólido[1] |
| Cuarta etapa – Altair 1A[1] | |
| altura | 2,50 m[1] |
| diámetro | 0,46 m[1] |
| masa baleiro | 181 kg[1] |
| masa cheo | 390 kg[1] |
| impulsado por | 1 X-248A[1] |
| potencia máxima | 13,788 kN[1] |
| Impulso específico | 255 s[1] |
| propelente | Propelente sólido[1] |
| Quinta etapa – Cetus[1] | |
| propelente | Propelente sólido[1] |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Scout X-3A foi un foguete espacial dos Estados Unidos propulsado exclusivamente por propelente sólido. Estaba concibido como un lanzador suborbital de baixo custo e foi usado desde o complexo de Wallops Island. Empregouse dúas veces, ambas erradas, para probar vehículos de reentrada atmosférica, o 31 de agosto de 1962 e o 20 de xullo de 1963.[1][2]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 1,35 1,36 1,37 1,38 1,39 1,40 1,41 1,42 Mark Wade (2017). "Scout X-3A" (en inglés). Consultado o 28 de maio de 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gunter Dirk Krebs (2017). Gunter's Space Page, ed. "Scout-X3A" (en inglés). Consultado o 28 de maio de 2017.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Scout X-3A |