Sandalio González Blanco
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 3 de setembro de 1840  Valderas, España |
| Morte | 18 de abril de 1918 (77 anos) Santiago de Compostela, España |
| Educación | Universidade de Santiago de Compostela Seminario de Valderas |
| Actividade | |
| Ocupación | profesor universitario, político |
 | |
Sandalio González Blanco, nado en Valderas (provincia de León) o 3 de setembro de 1840[1] e finado en Santiago de Compostela o 18 de abril de 1918[2], foi un profesor universitario e político galego.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Estudou no Seminario de Valderas. Licenciouse en Farmacia pola Universidade de Santiago en 1870, obtendo o doutoramento un ano despois, e unha nova licenciatura en Dereito pola mesma universidade en 1874. Entre 1870 e 1872 exerceu de profesor auxiliar en Prácticas de Operacións na Facultade de Farmacia, pasando a continuación a impartir coa mesma categoría a materia de Exercicios Prácticos. O 21 de xuño de 1878 obtivo a cátedra de Botánica Farmacéutica na mesma facultade, que impartiu ata a súa morte. Ingresou no corpo de catedráticos por concurso o 19 de xullo de 1887[1].
Nas eleccións municipais do 4 ao 6 de maio de 1885 foi elixido concelleiro do concello de Santiago, nunha candidatura independente, ocupando o cargo de procurador síndico 2º desde o 1 de xullo dese ano ata o 31 de marzo de 1887, baixo a alcaldía de José Vázquez Quirós e, seguidamente, o posto de tenente de alcalde 4º baixo o mandato de Ramón Sanjurjo Pardiñas entre o 1 de xullo de 1887 e o 31 de outubro de 1889, cesando como concelleiro nesta última data.
En 1894 foi elixido como noveno decano da Facultade de Farmacia da USC, mantendo o cargo ata o seu falecemento.
Faleceu por unha afección cardíaca[3] o 18 de abril de 1918, sendo enterrado no Cemiterio da Confraría do Rosario, en Santiago.
Vida persoal
[editar | editar a fonte]Casou con Felisa Francisca Javiera María de los Ángeles Zamora Carrete (Santiago, 1-8-1847—id., 24-2-1926), sendo así xenro do profesor e paisano Pablo Zamora Marcos (Valderas, 1814—Santiago, 1889) e cuñado do tamén profesor Luis Zamora Carrete (Santiago, 1848-id., 1918). Coa súa dona tivo dúas fillas: Rita (1873—Santiago, 7-7-1911), que casou co empresario Lorenzo López-de Rego Labarta, e Felisa González Zamora († Santiago, 9-4-1857).
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 Escalafón de antigüedad de los catedráticos numerarios de las Universidades del Reino en 1º de enero de 1908 (en castelán). Madrid: Ministerio de Instrucción Pública y Bellas Artes, Subsecretaría Sección Estadística / Establecimiento Tipográfico "Sucesores de Ribadeneyra" (impresor). 1908. p. 28.
- ↑ "Sandalio González Blanco (necrolóxica)". El Correo de Galicia (en castelán) (Santiago). 19-4-1918. p. 3.
- ↑ "Movimiento demográfico. Día 19". El Correo de Galicia (en castelán) (Santiago). 20-4-1918. p. 4.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Domínguez de Valdeón, Teodoro (1925). El libro de Valderas o guía eclesiástica, geográfica e histórica de esta ilustre villa y de su arciprestazgo (Gordoncillo, Roales y Valdefuentes) (en castelán). León: Imprenta Católica (impresor).
- Barreiro Fernández, Xosé Ramón (2002). Historia da Universidade de Santiago de Compostela. II O século XIX. Santiago: Universidade de Santiago de Compostela / Parlamento de Galicia. p. 588.
- Barral Martínez, Margarita (2006). Escola Galega de Administración Pública (EGAP), ed. A administración local en Compostela na era monterista (PDF). Monografías 05. Santiago. p. 86. ISBN 978-84-453-4402-6. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 07 de novembro de 2017. Consultado o 01 de novembro de 2018.
