Renovación Española

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Renovación Española
Partido político de España
Dirixentes e organización
LíderAntonio Goicoechea
José Calvo Sotelo
Historia
Fundación1933
Disolución1937
Posicións políticas
Ideoloxíamonárquico afonsino, conservador

Renovación Española foi un partido político español monárquico afonsino e conservador presente durante a Segunda República Española. Fúndase en Madrid o 1 de marzo de 1933.[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

O partido estivo liderado ao primeiro por Antonio Goicoechea ata que en 1934 José Calvo Sotelo se fixo cargo da súa dirección e converteuno no referente da dereita máis extrema. O 8 de decembro de 1934, Calvo Sotelo xunto con Pedro Sáinz Rodríguez, que foi elixido vicepresidente,[2] constituíron o Bloque Nacional, no que incorporarían personalidades de Renovación Española xunto cos carlistas e outros monárquicos de dereita. O asasinato do seu líder o 13 de xullo de 1936, foi un dos detonantes do pronunciamento militar que deu comezo á guerra civil española.

Foi un partido de cadros, cuns 5.000 militantes. Nas eleccións de 1933 obtivo 38 deputados e nas eleccións de 1936, 22 escanos.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Mata (2012), p.142
  2. Redondo (1993), p. 292

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Mata, Santiago (Marzo 2012). "De la colaboración a la redención por el fuego. El obispo Leopoldo Eijo Garay ante la Segunda República y la Guerra Civil". Aportes (80): 131–162. ISSN 0213-5868. 
  • Redondo, Gonzalo (1993). Historia de la Iglesia en España, 1931-1939. Tomo II (La Segunda República, 1931-1936). Madrid: Rialp. ISBN 84-321-2984-4. 

Outros artigos[editar | editar a fonte]