O receptor de ácido retinoico (RAR) é un tipo de receptor nuclear que pode tamén actuar como factor de transcrición activado por ligando[1] que é activado polo ácido todo-trans retinoico e o ácido 9-cis retinoico, derivados retinoides activos da vitamina A.[2] Atópanse no núcleo celular.[3] Hai tres receptores de ácido retinoico (RAR), que son: RAR-alfa, RAR-beta e RAR-gamma, codificados, respectivamente, polos xenesRARA, RARB e RARG. Dentro de cada subtipo de RAR hai varias isoformas que difiren na súa rexión A N-terminal.[1] Identificáronse moitas variantes de empalme nos RARs humanos: catro para RARA, cinco para RARB e dúas para RARG.[4] Igual que con outros receptores nucleares de tipo II, o RAR heterodimerízase co RXR e en ausencia de ligando, o dímero RAR/RXR únese a elementos de resposta a hormonas chamados elementos de resposta ao ácido retinoico (RAREs) en complexo coa proteína correpresora. A unión de ligandos agonistas ao RAR ten como resultado a disociación do correpresor e recrutamento da proteína coactivadora que, á súa vez, promove a transcrición do xene diana augas abaixo orixinando un ARNm e finalmente a proteína. Ademais, a expresión de xenes RAR está baixo regulación epixenética pola metilación do promotor.[5] Tanto a lonxitude coma a magnitude da resposta retinoide é dependente da degradación de RARs e RXRs por medio da vía ubiquitina proteasoma.[3] Esta degradación pode causar a elogación da transcrición de ADN pola alteración do complexo de iniciación ou o final da resposta para facilitar outros programas transcricionais.[3] Os receptores RAR presentan moitos efectos independentes de retinoides, xa que se unen e regulan a outras vías de receptores nucleares, como o receptor de estróxenos.[6]
Os RARs xogan un papel crucial no desenvolvemento embrionario. Os estudos en ratos knockout dos RARs revelaron que o knockout de RARs podía replicar completamente o espectro de defectos asociados coa síndrome de deficiencia de vitamina A fetal, desvelando anormalidades adicionais ademais das funcións previamente coñecidas da vitamina A. Un dato salientable é que os mutantes dobre RAR mostraban os efectos mais graves, incluíndo defectos oculares e cardiovasculares, o que indica algún nivel de redundancia entre os RARs. Os heterodímeros RXR/RAR transmiten sinais retinoides en diversas vías de control da expresión de redes de xenes diana do ácido retinoico. Este proceso exerce un papel esencial en dar forma aos padróns axial e dos membros durante o desenvolvemento inicial do embrión, así como en influenciar varios aspectos da formación de órganos nos estadios posteriores do desenvolvemento.[7][8]
↑di Masi A, Leboffe L, De Marinis E, Pagano F, Cicconi L, Rochette-Egly C, et al. (febreiro de 2015). "Retinoic acid receptors: from molecular mechanisms to cancer therapy". Molecular Aspects of Medicine41: 1–115. PMID25543955. doi:10.1016/j.mam.2014.12.003.
