Pazo de Soesto

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Pazo de Soesto
ConcelloLaxe
ProvinciaA Coruña
ComunidadeGalicia
Coordenadas43°11′38″N 9°00′46″O / 43.19387222, -9.01276944Coordenadas: 43°11′38″N 9°00′46″O / 43.19387222, -9.01276944
Estilo arquitectónico
Estilo orixinal(medieval)
Estilo actualséculo XVI-XVIII
Estado actualEn bo estado
Véxase tamén
Pazos de Galicia
editar datos en Wikidata ]

O Pazo de Soesto ou Pazo de Leis (tamén chamado do Rueiro, de Posse, ou de Branco-Raxoi) é un pazo situado no val de Soesto (Val de Traba, Val de Laxe) no lugar do Rueiro, na parroquia de Soesto, no concello coruñés de Laxe. É de propiedade privada.

Historia[editar | editar a fonte]

No mesmo lugar no que hoxe se ergue o pazo, a tradición sinala (e, ao parecer, documentos da época[Cómpre referencia]) que foi anteriormente ocupado por unha residencia rexia, ocupada en certas ocasións polo rei de Galiza e León Afonso IX (1171-1230). Porén disque xa antes Afonso VII (1105-1157) (primeiro Rei de Galiza (1111), despois de Castela e León (1126) e, finalmente, Emperador en 1135) morara nesta casa e baixo tutela do Conde de Traba no Mosteiro de Moraime, moi achegado ao pazo.

O edificio actual foi construído no ano 1570 por Gonzalo Posse o Vello. En 1576 ergueu unha capela lateral advocada á Virxe do Rosario na Igrexa Parroquial de Santo Estevo de Soesto. A finais do século XVII, Teresa Posse Pérez de Antelo casa con Rodrigo de Leis-Vilardefrancos, descendente da casa de Mordomo-Traba. O pazo pasarou* os séculos en mans dos diferentes herdeiros até que en 1887 Josefa Vicenta Gutiérrez de Caviedes e Leis escriturouno a favor dun avogado de Verín, sobriño de seu home, Ramón Blanco-Rajoy Poyán, coma pagamento dunha débeda.

Estilo[editar | editar a fonte]

O pazo, de cantaría de granito, é de sobria elegancia, sen ameas e fachadas con escasa decoración agás o escudo de armas da familia Leis (un piñeiro e unhas lanzas)[1].

O estilo é sinxelo cun bo traballo da pedra, e con algúns elementos grandiosos como os grandes perpiaños de granito ou as grandes chemineas. A planta é rectangular e posúe dous andares, agás centro, onde ten un pequeno corpo de torre de tres andares. Posúe tamén unha galería.

Conta cun xardín de hortensias e palmeiras e cun pombal, todo arrodeado dun rexo muro de pedra[2].

Notas[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]


Falta algunha imaxe que ilustre o artigo
 Este artigo non contén imaxes. Pode axudar cargando imaxes, na Galipedia ou na Wikimedia Commons, relacionadas co contido do artigo, ou incluíndo unha xa existente.
 Debe ter en conta as políticas de uso de imaxes e o respecto polos dereitos de autoría.