Palacio Stoclet

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Palacio Stoclet
Palacio Stoclet visto desde a Avenida de Tervueren/Tervurenlaan
Bruxelas en Bélxica
Bruxelas
Bruxelas
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
PaísBélxica Bélxica
LocalizaciónBruxelas
TipoCultural
CriteriosI, II
Inscrición2009 (33ª sesión)
Rexión da UNESCOEuropa e América do Norte
Identificador1298

O Palacio Stoclet (francés: Palais Stoclet, neerlandés: Stocletpaleis) é unha mansión en Bruxelas, Bélxica. Foi deseñado polo arquitecto austríaco Josef Hoffmann para o financeiro belga Adolphe Stoclet. Construído entre 1905 e 1911 ao estilo da Secesión de Viena, está situado nos números 279–281, Avenue de Tervueren/Tervurenlaan, no municipio de Woluwe-Saint-Pierre Bruxelas.[1] Considerada a obra mestra de Hoffman, a residencia é unha das casas privadas máis refinadas e luxosas do século XX.[2]

Os suntuosos comedores e salas de música do Palacio Stoclet exemplificaban os espazos teatrais da Gesamtkunstwerk ("obra de arte total"), celebrando a vista, o son e o gusto nunha sinfonía de harmonías sensuais que se relacionaban co óperas de Richard Wagner, de quen se orixinou o concepto. Nos seus deseños para o palacio de Stoclet, Hoffmann estaba particularmente en sintonía coa moda e coa identidade vienesa do novo estilo de interiores, e mesmo deseñou un vestido para Madame Stoclet para que non chocase coa decoración da súa sala de estar como o facía mentres levaba un vestido. Vestido francés de Paul Poiret.[3]

A mansión é propiedade da familia Stoclet e non está aberta aos visitantes. Ata hai pouco non se permitía entrar ningún estranxeiro, nin sequera os expertos que axudasen na restauración.[4] O edificio recibiu o status protexido pola Dirección de Monumentos e Sitios da Rexión de Bruxelas-Capital,[5] e foi designado como Patrimonio da Humanidade pola UNESCO en xuño de 2009.[6]

Descrición[editar | editar a fonte]

Detalle do deseño preparatorio de Gustav Klimt para o frisos de mosaico do comedor principal do Palacio Stoclet (Museum für angewandte Kunst, Viena)

O Palacio Stoclet encargouno Adolphe Stoclet (1871–1949), un rico financeiro e coleccionista de arte belga. Escolleu ao arquitecto austríaco Josef Hoffmann (1870–1956), de 35 anos de idade, que foi membro fundador da Secesión vienesa, un grupo radical de deseñadores e artistas establecido en 1897. Hoffman abandonou a moda e estilos do pasado e produciu un edificio que é unha compilación asimétrica de bloques rectangulares, subliñado por liñas e esquinas esaxeradas.[7]

A dureza do exterior vese suavizada polas ventás artísticas, que rachan a liña dos beirís, o conservatorio da azotea e as esculturas de bronce de catro homes espidos de Franz Metzner, que están montadas na torre que érguese por riba da escaleira. Balaustradas verticais regulamentadas bordean os balcóns, tocadas con ornamentación Art Nouveau.[8]

O Palacio Stoclet foi o primeiro proxecto residencial para os Wiener Werkstätte (Talleres de Viena), cofundados por Hoffman en 1903. Josef Hoffman e os seus colegas deseñaron todos os aspectos da mansión, ata os tiradores das portas e luminarias. O interior é tan austero e ao mesmo tempo detallado como o exterior, cun mobiliario vertical coordinado xeométricamente e un mínimo desorde. Este era un enfoque vangardista, que presentaba un "interior reformado"[9] onde a función dictaba a forma. O interior do edificio está decorado con paneis de mármore e obras de arte,[10] incluíndo grandes frisos de mosaico[11] do pintor Gustav Klimt (deseñado por el e implementado no lugar por Leopold Forstner[12]) e murais de Ludwig Heinrich Jungnickel.[13] A integración de arquitectos, artistas e artesáns fai do Palacio Stoclet un exemplo de Gesamtkunstwerk, unha das características definitorias do Art Nouveau. Os bosquexos de Klimt para o comedor están na colección permanente do Museum für angewandte Kunst (MAK) en Viena.

O Palacio Stoclet está situado no 279–281, Avenue de Tervueren/Tervurenlaan, no municipio de Woluwe-Saint-Pierre en Bruxelas.[14] O edificio foi deseñado para aparecer desde a estrada como unha mansión señorial da cidade. Visto desde o xardín traseiro, o Palacio Stoclet "convértese nunha villa suburbana coa súa fachada traseira modelada escultóricamente por fiestras, balcóns e terrazas", en palabras da historiadora da arquitectura Annette Freytag, que deu á familia Stoclet un edificio con "todas as vantaxes dunha cómoda mansión urbana e dunha casa de campo ao mesmo tempo."[15]

Adolphe Stoclet morreu en 1949, e a mansión foi herdada pola súa nora Annie Stoclet. Despois da morte de Annie en 2002, a casa foi herdada polas súas catro fillas.[16] O Palacio Stoclet nunca estivo aberto ao público. Os informes de prensa din que a mansión está a cargo de dous cuidadores mentres hai disensión entre as catro netas de Stoclet sobre o futuro do Palacio de Stoclet.[16][17]

Notas[editar | editar a fonte]

Referencias
  1. ↑ Nítido 2002, p. 44
  2. ↑ Watkin 2005, p. 548
  3. ↑ Intimus : interior design theory reader. Taylor, Mark, 1955-, Preston, Julieanna. Chichester: John Wiley. 2006. ISBN 9780470015704. OCLC 63397636. 
  4. ↑ Wise, Michael Z. (2012-02-01). "An Enchanted House Becomes a Family's Curse". Wall Street Journal (en inglés). ISSN 0099-9660. Consultado o 2022-07-09. 
  5. ↑ Région de Bruxelles-Capitale (2016). "Palais Stoclet" (en francés). Brussels. Consultado o 30 de xullo de 2022. 
  6. ↑ "Stoclet House". UNESCO World Heritage Centre. 4 de xullo de 2009. Consultado o 4 de xulo de 2009. 
  7. ↑ "70 Wonders of the Modern World". Reader's Digest, 1998, p. 1.
  8. ↑ Freytag 2010, p. 347
  9. ↑ John Parker
  10. ↑ Sembach 2002, p. 225
  11. ↑ Freytag 2010, p. 366
  12. ↑ "Palais Stoclet ist Weltkulturerbe". www.oe24.at. 2009-06-27. Consultado o 2016-06-15. 
  13. ↑ The Renaissance Society, Modern Austrian Painting Arquivado 2012-04-06 en Wayback Machine.
  14. ↑ Fletcher 1996, p. 1072
  15. ↑ Freytag, Annette, "The Stoclet Frieze" en Natter 2012, pp. 103–104
  16. ↑ 16,0 16,1 Baring, Louis, Charles (10 de febreiro de 2007). "Glimpse into Klimt's hidden dream world". Telegraph. Consultado o 24 de xullo de 2014. 
  17. ↑ Wise, Michael (1 de febreiro de 2012). "An Enchanted House Becomes a Family's Curse". WSJ. Consultado o 23 de xullo de 2014. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Palacio_Stoclet&oldid=6342678»