Odile Buisson

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaOdile Buisson
Biografía
Nacemento10 de marzo de 1956 Editar o valor em Wikidata (68 anos)
Datos persoais
País de nacionalidadeFrancia Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónxinecóloga Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua francesa Editar o valor em Wikidata
Premios

Odile Buisson, nada en Malo-les-Bains, Dunkerque o 10 de marzo 1956 é unha xinecóloga e obstetra francesa. Foron pioneiras as súas investigacións, con Pierre Foldes, para comprender mellor os mecanismos fisiolóxicos do pracer sexual feminino.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Odile Buisson naceu nunha familia moi estrita,[1]o seu pai era supervisor dunha refinería de petróleo e delegado da Confederación Francesa Democrática do Traballo (CFDT), e a súa nai ama de casa. Pasou boa parte da súa adolescencia en Saint-Nazaire, logo estudou medicina. Escolleu a xinecoloxía como especialidade,[2]precisamente un tema do que lembra que non se falaba na casa.[1]

Estudou obstetricia nun libro de texto de anatomía de 1979, e como ela conta nunha entrevista "só atopou dúas páxinas sobre o clítoris" e no ano 1998 comprobou que as reproducións que existían eran todas falsas.[3]

Cando en 2004 coñeceu ao cirurxián Pierre Foldès, experto na reparación cirúrxica sobre a mutilación feminina por escisión, propúxolle realizar unha serie de ecografías 3D do coito, con mulleres e parellas voluntarias.[2] Este estudo, formaba parte das investigacións de Foldès sobre a reparación do clítoris e constitúe unha primicia mundial,[4]xa que permite identificar unha zona do corpo do clítoris que se amolda á parte posterior da vaxina e do pene durante as relacións sexuais, e tamén mostra a turxencia dos bulbos vestibulares que rodean a entrada da vaxina. Estas análises, publicadas na revista The Journal of Sexual Medicine en abril de 2009, confirmaron a realidade do "punto G", denominado deste xeito en honor ao xinecólogo alemá Ernst Gräfenberg quen nos anos 40 informóu do seu descubrimento por casualidade, mentres estudaba a uretra feminina.[5] Odile Buisson prefire denominar co termo "zona G", porque "é sobre todo unha función, unha dinámica de órganos".

Nun traballo dirixido máis ao público xeral e publicado en 2011, Who's Afraid of the G Spot?, Odile Buisson e Pierre Foldès describiron os seus resultados, proporcionando un mellor coñecemento do pracer feminino e da erección feminina. Tamén detallaron os obstáculos que tiveron que enfrontar para levar a cabo esta investigación,[3]así como o atraso en Francia na medicina sexual específica para as mulleres.[6]

Este traballo foi recibido de forma diferente na comunidade médica. "Os médicos non leron o seu libro sobre o clítoris", comentou o xinecólogo obstetra francés e profesor universitario, Israel Nisand, "consideran que é un traballo servil. Pero a ela non lle importa, non está aquí para buscar honras e divírtelle moito velos petiscar o nariz!".[2]

Noutro traballo, Sale temps pour les femmes, publicado en 2013, Odile Buisson mostrou a súa preocupación polos efectos combinados da excesiva liberalización económica do sector médico (esixir que o hospital sexa un negocio rendible) e a crise de confianza que provoca a medicina científica que sofre cada vez máis e dos excesos, segundo ela, dun certo “retorno á natureza”.[7]Tamén retomou temas que ela abordara en columnas do xornal Le Monde, sobre a necesidade de salvagardar os avances realizados nas últimas décadas en xinecoloxía así como a rede de especialistas existente en Francia.[8][9]

É asinante da plataforma "100 mulleres por outra palabra" publicado o 9 de xaneiro de 2018 no xornal Le Monde[10] xunto ás actrices Catherine Deneuve e Brigitte Lahaie, e as xornalistas Peggy Sastre e Elisabeth Levy. Este foro defende a "liberdade para molestar", en reacción á onda de denuncias de agresións e acoso sexual que seguiu ao caso Weinstein no outono de 2017.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ 1,0 1,1 Genthialon, Anne-Claire. "Odile Buisson : le point G…ynéco". Libération (en francés). Consultado o 2024-01-21. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Genthialon, Anne-Claire. "Odile Buisson : le point G…ynéco". Libération (en francés). Consultado o 2024-01-19. 
  3. ↑ 3,0 3,1 "Cachez ce clitoris…". Madame Figaro (en francés). 2011-02-22. Consultado o 2024-01-19. 
  4. ↑ "A la source du plaisir féminin". Le Monde.fr (en francés). 2011-06-18. Consultado o 2024-01-19. 
  5. ↑ "Sobre la expresión PUNTO G". Etimologías de Chile - Diccionario que explica el origen de las palabras (en castelán). Consultado o 2024-01-21. 
  6. ↑ "Faut-il avoir peur du point G ? Une rencontre avec Odile Buisson - le Plus". leplus.nouvelobs.com (en francés). 2011-09-13. Consultado o 2024-01-19. 
  7. ↑ "Les femmes et la médecine : vers un grand bond en arrière ? L'alarme d'Odile Buisson - le Plus". leplus.nouvelobs.com (en francés). 2013-03-06. Consultado o 2024-01-19. 
  8. ↑ "La disparition annoncée des gynécologues et des généralistes de la santé génésique". Le Monde.fr (en francés). 2012-03-29. Consultado o 2024-01-19. 
  9. ↑ "Dépistage prénatal : Les marchands de risques, par Alexandra Benachi, Roland Gori, Odile Buisson...". Le Monde.fr (en francés). 2009-11-25. Consultado o 2024-01-19. 
  10. ↑ "« Nous défendons une liberté d’importuner, indispensable à la liberté sexuelle »". ISSN 1950-6244. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Odile_Buisson&oldid=6629596»