O estudio de Abel de Pujol
| O estudio de Abel de Pujol | |
|---|---|
 | |
| Artista | Adrienne Marie Louise Grandpierre-Deverzy |
| Data | 1822 |
| Técnica | óleo sobre lenzo |
| Localización | Museo Marmottan Monet (París) |
O estudio de Abel de Pujol (en francés: L'Atelier d'Abel de Pujol) é un cadro da pintora francesa Adrienne Marie Louise Grandpierre-Deverzy, realizado en 1822. Consérvase no Museo Marmottan Monet.
Historia[editar | editar a fonte]
En 1822, Grandpierre-Deverzy enviou a súa obra ao Salón de París (Le Salon de Artistes Français), onde foi aceptada e exposta. A autora continuou expondo neste Salón dende 1822 até 1855.[1]
A obra foi comprada por Giovanni Sommariva, un dos grandes coleccionistas e mecenas da época. Isto evidencia a presenza e importancia da autora nese momento, converténdose ademais nunha fonte para o estudo do ensino artístico feminina a partir do seu traballo.[2]
Posteriormente, tanto o cadro como a autora, tras un período de completa invisibilización, foron recuperados na exposición Women Artists: 1550-1950, organizada por Linda Nochlin e Ann Sutherland Harris en 1976. De feito, esta obra conformou a portada do catálogo da exposición.
Descrición[editar | editar a fonte]
No cadro obsérvase un grupo de mulleres que están no estudio, pintando, parolando, escollendo pigmentos ou mesmo, mostrándolle ao mestre, Abel de Pujol, o bosquexo que realizaron, como é o caso dunha delas. O espazo está ben iluminado, limpo e ordenado, en contraposición a outros cadros da época que representaban estudios masculinos.[2]
O obradoiro está cheo de elementos que están vinculados ao artístico, como cabaletes, lenzos, moldes, bustos da Antigüidade nos andeis superiores, baleirados e tres pinturas relixiosas de Abel de Pujol colocadas na parede, as únicas pinturas visibles de toda a escena e que reforzan aquilo que é apropiado para o xénero feminino.[3]
Outro dos aspectos salientables é a presenza dunha modelo no obradoiro, a cal se atopa totalmente vestida. A diferenza dos homes, elas non podían estudar espidos e isto excluíaas da pintura de historia, que era a máis valorada nese momento dentro do eido académico.
En contraposición á modelo, a autora ironiza coa presenza dun torso masculino que está localizado nun andel e que se atopa dado a volta de forma decorosa. Á súa vez, o torso de Afrodita, situado á beira da modelo, ten tapada a área xenital en referencia tamén aos límites estabelecidos para o ensino artístico das mulleres.[4]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Adrienne Grandpierre-Deverzy, artiste peintre". L'Histoire par les femmes (en francés). 2019-07-10. Consultado o 2022-12-17.
- ↑ 2,0 2,1 Wettlaufer, Alexandra K. (2011). Portraits of the Artist as a Young Woman: Painting and the Novel in France and Britain, 1800-1860. The Ohio State University Press. ISBN 978-0-8142-7080-6. Consultado o 2022-12-18.
- ↑ Chrisman-Campbell, Kimberly (2012). "Review of Royalists to Romantics: Women Artists from The Louvre, Versailles, and Other French National Collections". Woman's Art Journal 33 (2): 62–64. ISSN 0270-7993. Consultado o 2022-12-19.
- ↑ Havice, Christine (1981). "In a Class by Herself: 19th Century Images of the Woman Artist as Student". Woman's Art Journal 2 (1): 35–40. ISSN 0270-7993. doi:10.2307/1357899. Consultado o 2022-12-19.