Nuncio apostólico
Un nuncio apostólico (en latín: nuntius apostolicus ; tamén coñecido como nuncio papal ou simplemente como nuncio) é un diplomático eclesiástico, que serve como embaixador permanente da Santa Sé ante un estado ou unha organización internacional. Un nuncio é nomeado pola Santa Sé e representa o xefe da misión diplomática, chamada nunciatura apostólica, que é o equivalente a unha embaixada. A Santa Sé é legalmente distinta da Cidade do Vaticano ou da igrexa católica. Nos tempos modernos, un nuncio adoita ser un arcebispo.
Etimoloxía[editar | editar a fonte]
O nome "nuncio" deriva da antiga palabra latina nuntius, que significa "enviado" ou "mensaxeiro". Dado que estes enviados están acreditados ante a Santa Sé como tal e non ante o estado da Cidade do Vaticano, o termo "nuncio" (contra "embaixador") enfatiza a natureza única da misión diplomática. O Código de Dereito Canónico de 1983 reclama o "dereito innato" de enviar e recibir delegados independentemente da interferencia do poder civil non eclesiástico. O dereito canónico só recoñece as limitacións do dereito internacional a este dereito.[1]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Pfnausch, Edward G. (1992). "Code, Community, Ministry". The Code of Canon Law: A Text and Commentary (Canon Law Society of America): 260–310. ISBN 978-0943616544.