Neus Canyelles
.jpg)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1966 (57/58 anos) Palma, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | escritora |
| Lingua | Lingua catalá |
Premios
| |
Neus Canyelles, nada en Palma de Mallorca en 1966, é unha escritora mallorquina en lingua catalá.[1]
En agosto de 2021, Nós Diario publicou o relato curto Vida (Un verán en Galeusca: proxecto impulsado entre VilaWeb, Berria, Nós Diario e Belfastmedia).[2]
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Canyelles é licenciada en Filoloxía Hispánica e estudou a carreira de piano.[3]
En Les millors vacances de la meva vida (2019) conta a súa experiencia nunha unidade se psiquiatría dun hospital. En Autobiografia autoritzada (2021) narra episodios da súau infancia na Serra de Tramuntana coa súa familia ou anécdotas sobre as súas amizades nun colexio de monxas.[4]
Un dos seus relatos foi incluído na escolma Veus de la nova narrativa catalana, de Lolita Bosch, publicada tamén en castelán. Escribe artigos e reportaxes no xornal Última Hora de Palma.[5]
Obra publicada[editar | editar a fonte]
- Neu d'agost. Un llibre de memòries (1997).[6] DI7, S.L.. 101 páxs. ISBN 978-84-89754-28-7.
- Els vidres nets i altres contes (2002). S.L. Calima Ediciones. 68 páxs. ISBN 9788489972728.
- Cap d’Hornos. (2002). Edicións Proa S.A. 136 páxs. ISBN 9788484376132. Novela.
- L’alè do búfal a l’hivern (2006). Edicions 62. 200 páxs. ISBN 978-84-8437-938-6.
- La novel·a de Dickens (2010). Edicións Proa S.A. 176 páxs. ISBN 9788482569406.
- Mai non se què fer fora de casa (2013). Edicions 62. 184 páxs. Recrea 16 contos de autores univesais.
- Les millors vacances de la meva vida (2019). Empúries. 136 páxs. ISBN 978-84-17016-78-4.
- Autobiografia autoritzada (2021). Empúries. 144 páxs. ISBN 9788417879853.
Premios[editar | editar a fonte]
- 1997: Premio Bearn de Narrativa, por Neu d'agost. Un llibre de memòries.
- 2002: Premi Ciutat de Palma Llorenç Villalonga, por Cap d'Hornos
- 2006: Lector da Odisea, por L’alè do búfal a l’hivern.
- 2013: Premio Mercè Rodoreda de contos e narracións.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "La biografía de Neus Canyelles tamiza cuentos de la literatura universal". Ultima Hora (en castelán). 2014-02-27. Consultado o 2021-08-13.
- ↑ "Nós Diario". hemeroteca.nosdiario.gal. Consultado o 2021-08-13.
- ↑ "Neus Canyelles Estapé". Grup62 (en catalán). Consultado o 2021-08-13.
- ↑ "Neus Canyelles: «No soy una escritora mediática y nunca está de moda escribir sobre uno mismo»". Ultima Hora (en castelán). 2021-03-03. Consultado o 2021-08-13.
- ↑ "Neus Canyelles Estapé, biografía, galería y obras BCulture". www.bculture.org. Consultado o 2021-08-13.
- ↑ "Neus Canyelles, l'escriptora trista i el tresor que amaga". VilaWeb (en catalán). Consultado o 2021-08-13.
