Nebulina

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Estrutura de espectroscopía de resonancia magnética nuclear de proteínas do dominio SH3 da nebulina humana.[1]
Nebulina
Identificadores
Símbolo NEB
Símbolos alt. NEM2
Entrez 4703
HUGO 7720
OMIM

161650

PDB 1NEB
RefSeq NM_004543
UniProt P20929
Outros datos
Locus Cr. 2 q22

A nebulina é unha proteína que se une á proteína actina do músculo, que está localizada nos filamentos finos dos sarcómeros do músculo esquelético. É unha proteína moi grande (600-900 kDa) e cada unha únese ata a 200 monómeros de actina. Como a súa lonxitude é proporcional á lonxitude do filamento fino, crese que a nebulina actúa como unha "regra" de medición do filamento fino e regula a lonxitude de dito filamento durante a ensamblaxe do sarcómero.[2] Outras funcións da nebulina, como o papel que podería xogar na sinalización celular, son inseguras.

A nebulina tamén regula as interaccións actina-miosina ao inhibir a actividade ATPase dun modo sensible ao calcio-calmodulina.[3]

As mutacións na nebulina causan algúns casos do trastorno autosómico recesivo miopatía nemalínica.[4]

Unha segunda isoforma máis pequena da nebulina, denominada nebuleta, exprésase no músculo cardíaco.

Estrutura[editar | editar a fonte]

A estrutura do dominio SH3 da nebulina determinouse por espectroscopia de resonancia magnética nuclear de proteínas.[1] O dominio SH3 da nebulina está composto por 60 residuos de aminoácidos, dos cales o 30 % está en estrutura secundaria en folla beta (7 cadeas; 18 residuos).

Fenotipo knockout[editar | editar a fonte]

A partir de 2007, desenvolvéronse dous modelos de ratos knockout para a nebulina para estudar máis a fondo a súa función in vivo. Bang et al.[5] demostraron que os ratos knockout para a nebulina morrían pouco despois do nacemento, e tiñan reducida a lonxitude dos filamentos finos do sarcómero, o que afectaba á contracción muscular. A desorganización e dexeneración do sarcómero postnatal aparecían rapidamente nestres ratos, o que indica que a nebulina é esencial para o mantemento da integridade estrutural das miofibrilas. Witt e colegas[6] obtiveron resultados similares nos seus ratos. Estes ratos knockout para a nebulina están sendo investigados como modelos animais para a miopatía nemalínica.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 de PDB - 1NEB; Politou AS, Millevoi S, Gautel M, Kolmerer B, Pastore A (1998). "SH3 in muscles: solution structure of the SH3 domain from nebulin". J. Mol. Biol. 276 (1): 189–202. PMID 9514727. doi:10.1006/jmbi.1997.1521. 
  2. McElhinny; et al. (2003). "Nebulin: the nebulous, multifunctional giant of striated muscle". Trends Cardiovasc Med 13 (5): 195–201. PMID 12837582. doi:10.1016/S1050-1738(03)00076-8. 
  3. Root & Wang; Wang, K (1994). "Calmodulin-sensitive interaction of human nebulin fragments with actin and myosin". Biochemistry 33 (42): 12581–91. PMID 7918483. doi:10.1021/bi00208a008. 
  4. Pelin; et al. (1999). "Mutations in the nebulin gene associated with autosomal recessive nemaline myopathy". Proc Natl Acad Sci USA 96 (5): 2305–10. PMC 26779. PMID 10051637. doi:10.1073/pnas.96.5.2305. 
  5. Bang; et al. (2006). "Nebulin-deficient mice exhibit shorter thin filament lengths and reduced contractile function in skeletal muscle". J Cell Biol 173 (6): 905–16. PMC 2063916. PMID 16769824. doi:10.1083/jcb.200603119. 
  6. Witt; et al. (2006). "Nebulin regulates thin filament length, contractility, and Z-disk structure in vivo". EMBO J 25 (16): 3843–55. PMC 1553189. PMID 16902413. doi:10.1038/sj.emboj.7601242. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Björklund, AK; Light, S; Sagit, R; Elofsson, A (2010 Sep 10). "Nebulin: a study of protein repeat evolution.". Journal of molecular biology 402 (1): 38–51. PMID 20643138. 

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]