Nácara
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde agosto de 2016.) |
A nácara[1] ou nácar[2] é unha substancia orgánica e inorgánica, xa consolidada, dura, branca arxentina, rechamante e con reflexos irisados ou iridescentes. Forma a capa interna da casca de moitos moluscos, razón pola que varias destas especies o segregan de xeito considerable para reparar as súas cascas danadas ou para cubrir determinados obxectos dentro deles, mecanismo que é empregado polos apañadores de perlas, para colocar en determinados moluscos pezas no interior que saben cubrirán co nácar, converténdoos en perlas ou outros obxectos valiosos nacarados.
As cunchas que proporcionan o máis fermoso nácar son as haliótidas, os nautilus, as ostras entre outras. O nácar emprégase en obras de marquetería, ebanistaría fina, xoiaría e para adornar abanos, botóns, fichas etc.
Composición[editar | editar a fonte]
O nácar está composto por plaquetas hexagonais de aragonita (carbonato de calcio (CACO3) cristalizado), de 10-20 µm de amplitude e 0,5 µm grosor, estruturados en continuas láminas paralelas. Estas estratificaciones do nácar atópanse separadas e compactadas por seccións dunha mátriz orgánica composta de biopolímeros elásticos de conquiolina (como tamén o son as proteínas da quitina, lustrina ou a seda).
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para nácara.
- ↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para nácar.
