Mundo Diario

Mundo Diario; Diario independiente
Tipo	información xeral
Fundación	16 de febreiro de 1974
Remata	30 de decembro de 1980
Empresa editora	Grupo Mundo
Propietario	Sebastián Auger
Director	Ramón Solanes Pinyol
Fundador	Sebastián Auger
Colaboradores	Francisco Umbral, Terenci Moix, Eduardo Haro Tecglen, Antoni Jutglar
Tendencia	progresista ; esquerda
Lingua	castelán
Localidade	Barcelona
Ámbito	España
Periodicidade	diario
Tiraxe	35.703 (1977)
Predecesor	Diario femenino
	[ editar datos en Wikidata ]

Mundo Diario foi un xornal publicado en Barcelona dende 1974 ata 1980 dunha tendencia progresista fundada por Sebastián Auger Duró, un empresario español que creou o Grupo Mundo. O xornal foi un referente informativo durante a transición española^[1] que contaba os conflitos sindicais e as protestas estudantís da época contra o réxime franquista, ademais de rastrexar as dificultades do día a día na apertura política de España.^[1]^[2]^[3] Desapareceu en 1980 debido á bancarrota do Grupo Mundo.^[1]

Antecedentes[editar | editar a fonte]

O xornal foi creado a partir do Diario Femenino^[1] que naceu en 1968 como xornal feminino e feminista, empregando métodos modernos e innovadores na edición, e que formulaba temas actuais como o divorcio ou o control da natalidade.

En 1972, Sebastián Auger Duró mercoulle a cabeceira ao empresario Victor Sagi. Dende ese momento, o 4 de outubro de 1972, o diario deuse a coñecer polas súas iniciais DF co obxectivo de amplia-la súa audiencia e agardar a autorización para cambiar o seu nome a Mundo Diario, que finalmente chegou o 15 de febreiro de 1974. Mantivo gran parte da redacción e membros colaboradores entre os que se atopaban Carmen Alcalde, que se converteu na xefa da redacción, Lidia Falcón,^[4] Eliseo Bayo ou Miguel Ángel Bastenier.

A derradeira edición de DF publicouse o 15 de febreiro de 1974 dando paso a Mundo Diario.

Características[editar | editar a fonte]

O xornal, de periodicidade diaria, agás os luns, conseguiu o 90% das súas vendas na área metropolitana de Barcelona, o 8% no resto de Cataluña e o 2% no resto de España segundo datos do OJD. En 1975, o seu prezo era de 8 pesetas e en 1976 de 10 pesetas. A tiraxe en xuño de 1977, segundo a OJD, era de 35.703 exemplares.

Era un xornal de esquerda na procura dun público universitario, obreiro e veciñal. A pesar de non ter conexión orgánica con ningún partido político mantivo boa relación co PSUC. Dedicou atención preferente á información local, espectáculos e sucesos.

Publicábase en español mais, dende o 11 de xuño de 1974, levou unha páxina en catalán.

Equipo de redacción e colaboradores[editar | editar a fonte]

Desde 1971, cando aínda era Diario Femenino até 1978, a dirección do xornal foi asumida por Ramon Solanes Pinyol. Na redacción, Jaume Serrats era o subdirector e Ramon Miravitllas e Pere Bonnín, redactores xefes. Os seus colaboradores habituais foron: Francisco Umbral, Terenci Moix, Maria Aurèlia Capmany, Eduardo Haro Tecglen, Pere Bonnín, Maruja Torres, Jaume Vidal Alcover, Antoni Jutglar, Ramon Bech, Maruja Torres, Sebastià Serrano.