Mirtha Legrand
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. |
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (es) Rosa María Juana Martínez Suárez 23 de febreiro de 1927 (98 anos)Villa Cañás, Arxentina (pt)  |
| Outros nomes | Mirtha Legrand Chiqui Chiquita |
| Relixión | Catolicismo |
| Actividade | |
| Ocupación | actriz, presentadora de televisión, actriz de teatro |
| Período de actividade | 1940 - |
| Familia | |
| Cónxuxe | Daniel Tinayre (1946–1994) |
| Fillos | Marcela Tinayre |
| Irmáns | Silvia Legrand José A. Martínez Suárez |
| Premios | |
| |
      | |
Mirtha Legrand, nome artístico de María Juana Martínez Suárez, nada o 23 de febreiro de 1927 en Villa Cañás, provincia de Santa Fe, é unha actriz arxentina de cinema. Durante os seus 71 anos de carreira, filmou 36 películas,[1] actuou en once obras teatrais e conduciu dous ciclos radiais.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Nada nunha familia humilde asentada en Santa Fe, estudou desde a súa infancia teatro e danzas en diversos institutos e academias. A fins da década de 1930, foi distinguida polo presidente Roberto Ortiz e, a raíz diso, Luís César Amadori descubriu os seus dotes de actriz e convocouna para actuar, xunto á súa irmá, baixo o pseudónimo de Mirtha Legrand, en Hai que educar a Niní —onde interveu como extra— e en Noivos para as raparigas. O seu primeiro papel protagónico obtívoo aos 14 anos en Os martes, orquídeas, que a consagrou. Xunto a Libertad Lamarque, Tita Merello e Niní Marshall integrou a denominada «época de ouro» do cine arxentino. Nos seus filmes, dirixidos por cineastas como Manuel Romeu, Francisco Mugica ou Luis Saslavsky, actuou xunto a actores como Juan Carlos Thorry ou Osvaldo Miranda e, tras contraer matrimonio co director Daniel Tinayre en 1945 incursionou activamente no xénero dramático ata o seu retiro do cine, en 1965.[Cómpre referencia][2]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Muñoz Pace, pp. 26-7
- ↑ "Al estilo de Mirtha Legrand". SietepuntasDigital (en castelán). 26 de decembro de 2009. Arquivado dende o orixinal o 2 de febreiro de 2014. Consultado o 2018-07-06.
