Mateo de París
Mateo de París (en latín: Matthæus Parisiensis), nado ca. 1200 e finado en 1259, foi un monxe beneditino e historiador inglés, que viviu na abadía de St Albans en Hertfordshire[1].
Traxectoria[editar | editar a fonte]
A pesar do seu nome e do seu coñecemento do francés, naceu en Inglaterra, aínda que quizais estudou en París.
Continuou a redacción da Chronica Majora, onde dá unha visión negativa da política rexia, mentres que na súa obra abreviada, a Historia Anglorum (escrita cara a 1253), as pasaxes críticas foron expurgadas. Foi un vehemente defensor das ordes monásticas fronte ao clero secular e os mendicantes. Tamén resulta rechamante a franqueza coa que critica á corte pontificia.
Galería de imaxes[editar | editar a fonte]
Llywelyn o Grande cos seus fillos Gruffydd e Dafydd, c. 1259
Persecución de xudeus. Biblioteca Británica, Cotton Nero D. I., folio 183v.
Elefante nas Chronica Majora II, 1235–1259. Parker Library, Corpus Christi College, MS 16, fol. ivr.
Martirio de San Anfíbalo, manuscrito do século XIII da vida de San Albano. Biblioteca do Trinity College, MS E. I. 40, folio 45r.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Vaughan, Richard: Matthew Paris. Cambridge University Press, 1984. p. I ISBN 978-0521066716
|
