Marino López Blanco
| Marino López Blanco | |
|---|---|
| Nacemento | 1891 |
| Lugar de nacemento | A Habana |
| Falecemento | 1986 |
| Lugar de falecemento | Coral Gables |
| Nacionalidade | Cuba |
| Ocupación | xornalista |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Marino López Blanco, nado na Habana en 1891 e finado en Coral Gables (Florida) en 1986, foi un notario, político e escritor cubano, descendente de galegos.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Fillo de José López Menéndez, natural de Viveiro, aos trece anos veu a Compostela, onde fixo o bacharelato e estudou na USC. Alí fundou e dirixiu o semanario Maruxa e a revista La Raza. Colaborou en Eco de Galicia. Regresou a Cuba, onde foi secretario particular da muller do presidente da República, Alfredo Zayas Alfonso. Foi avogado e notario oficial do Centro Galego, conselleiro e accionista do Banco de Fomento Comercial e director do Banco Hispano Cubano. No goberno de Batista (1940-1944), foi subsecretario de Traballo e Ministro de Comunicacións. Foi Senador e Representante na Cámara pola Habana dende 1938 ata a súa saída de Cuba. Na segunda etapa de Batista foi Ministro de Facenda e Traballo (1952).
Vida persoal[editar | editar a fonte]
Casou en 1924 con Conchita Bouza Goás, filla de Jesús María Bouza Bello.
Obras[editar | editar a fonte]
- Intimo, 1917.
- Beso de quimera, 1921.
- Ensayo sobre el mimetismo político, 1931.
- Maceo. Símbolo de la cubanidad, 1942.
- Perennidad de Martí, 1956.
