Marco Emilio Paulo (cónsul 255 a. C.)
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | século III a. C.  Roma Antiga |
| Morte | século III a. C. valor descoñecido |
| Senador romano | |
| valor descoñecido – valor descoñecido | |
| Cónsul romano | |
| 255 a. C. – 255 a. C. Xunto con: Sérvio Fúlvio Petino Nobilior (pt)  | |
| Actividade | |
| Ocupación | político da Roma antiga, militar da Roma antiga |
| Período de tempo | Media República Romana |
| Familia | |
| Familia | Emílio Paulo (pt) |
| Cónxuxe | valor descoñecido |
| Fillos | Lúcio Emílio Paulo |
| Pais | Marco Emílio Paulo e valor descoñecido |
| Descrito pola fonte | Real'nyj slovar' klassicheskih drevnostej po Ljubkeru |
Marco Emilio Paulo (en latín, Marcus Aemilius M. f. L. n. Paullus) fillo do cónsul Marco Emilio Paulo, foi cónsul no ano 255 a. C., con Servio Fulvio Petino Nobilior, a mediados da primeira guerra púnica.
No comezo deste ano Marco Atilio Régulo fora derrotado en África polos cartaxineses, e os restos do seu exército estaban cercados en Clypea (Aspis). Axiña que o Senado oíu falar deste desastre, enviou aos dous cónsules cunha frota de polo menos tres centenares de barcos, para rescatar aos superviventes. Despois de deixar Cossura, os romanos atopáronse coa frota cartaxinesa, preto do promontorio de Hermaean, e obtiveron unha vitoria brillante. As perdas dos cartaxineses foron moi grandes, aínda que o seu número difire segundo as fontes, e están evidentemente corruptas en Polibio.
Despois desta vitoria, os cónsules chegaron a Clypea, pero non permaneceron moito tempo en África por mor da completa falta de provisións. Preto do solsticio de verán, no mes de xullo, cando os romanos regresaban a casa, os pilotos advertíronlles evitar a costa sur de Sicilia, debido a que os ventos violentos do sur e suroeste da costa fan moi perigosa a navegación nesa época do ano. Os cónsules, con todo, fixeron caso omiso da advertencia, e augas fóra de Camarina foron sorprendidos por unha terrible tormenta, que destruíu case toda a frota, e esparexeu pola costa dende Camarina até cabo Pachynus con restos de naufraxios e cadáveres. Ambos os cónsules, con todo, escaparon, e celebraron un triunfo como procónsules no ano seguinte.[1]
Notas
[editar | editar a fonte]Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Outros artigos
[editar | editar a fonte]| Predecesor: Lucio Manlio Vulsón Longo e Marco Atilio Régulo |
Cónsul da República Romana xunto con Servio Fulvio Petino Nobilior 255 a.C |
Sucesor: Cneo Cornelio Escipión Asina e Aulo Atilio Calatino |