Luis Lucia
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xaneiro de 2019.) |
  | |
| Nome orixinal | (es) Luis Lucia Lucia |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 17 de outubro de 1888 Les Coves de Vinromà, España |
| Morte | 5 de xaneiro de 1943 (54 anos) Valencia, España |
| Lugar de sepultura | Cemiterio Xeral de Valencia |
.svg){kind=small} Deputado nas Cortes republicanas | |
| 26 de febreiro de 1936 – 2 de febreiro de 1939 Lexislatura: III lexislatura da Segunda República Española Circunscrición electoral: Valencia (capital) (en)  | |
.svg){kind=small} Ministro de Fomento de España | |
| 6 de maio de 1935 – 14 de decembro de 1935 ← César Jalón Aragón (pt) – Cirilo del Río Rodríguez (mul) → | |
| Deputado nas Cortes republicanas | |
| 30 de novembro de 1933 – 7 de xaneiro de 1936 Lexislatura: II lexislatura da Segunda República Española Circunscrición electoral: Valencia (capital) (en) | |
| Datos persoais | |
| Educación | Universidade de Valencia |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Madrid |
| Ocupación | político, avogado, xornalista, ministro |
| Partido político | Derecha Regional Valenciana (en) |
| Membro de | |
| Familia | |
| Fillos | Luis Lucia Mingarro |
  | |
Luis Lucia Lucia, nado en Les Coves de Vinromà (provincia de Castelló) o 17 de outubro de 1888 e finado en Valencia o 6 de xaneiro de 1943, foi un político e xornalista valenciano.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Fillo dunha familia de orixe aragonesa estudou dereito na Universidade de Valencia, onde tamén foi o xefe das xuventudes carlistas. Dirixiu o semanario El Guerrillero, e en 1911 formou parte da primeira redacción do Diario de Valencia, órgano oficial da Comunión Tradicionalista no País Valenciano. Cando en 1919 se produciu a escisión de Vázquez de Mella, Lucia aproximouse aos movementos políticos próximos á democracia cristiá e en 1930, ao caer a ditadura de Miguel Primo de Rivera, foi un dos fundadores da Derecha Regional Valenciana, converténdose no seu principal líder e ideólogo, deputado a Cortes por Valencia nas eleccións de 1933 e 1936, con José María Gil-Robles foi un dos dirixentes da CEDA de ministro de Comunicacións nos gobernos presididos por Alejandro Lerroux e Joaquín Chapaprieta en 1935. Mantívose fiel á Segunda República Española durante a Guerra Civil española, aínda así permaneceu agochado no Maestrazgo ata que foi capturado por anarquistas en febreiro de 1937, permaneceu en prisións de Valencia e Barcelona ata que conseguiu escapar o 25 de xaneiro de 1939, novamente arrestado polos franquistas o 12 de febreiro, condenado a morte, sentenza conmutada por trinta anos de cadea por presións do arcebispo de Valencia e finalmente deportado ás Illas Baleares. Perdoado en 1943 morreu pouco despois de ser liberado.
