Lucrezia Marinella

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Lucrezia Marinella
Nacemento1571
Lugar de nacementoVenecia
Falecemento9 de outubro de 1653
Lugar de falecementoVenecia
NacionalidadeRepública de Venecia
Ocupaciónescritora, poeta e filósofa
Coñecida porAmore innamorato, et impazzato
editar datos en Wikidata ]

Lucrezia Marinelli, pseudónimo de Lucrezia Marinella Vacca, nada en Venecia en 1571 e finada na mesma cidade o 9 de outubro de 1653, foi unha escritora e poeta italiana, humanista veneciana, defensora dos dereitos das mulleres a mediados da Idade Moderna.[1] Pertenceu ao pequeno grupo de mulleres que dende mediados do século XIV ata o século XVI reivindicaron o seu acceso ao saber e unha vez introducidas ao mesmo, asimilando e aplicando o procedemento humanístico, refutaron criticamente a adversa tradición que consideraba ás mulleres inferiores.[2] É coñecida polo seu tratado A nobreza e excelencia das mulleres e os defectos e vicios dos homes (1600), unha obra que participa na controversia literaria denominada «querelle des femmes» sobre a situación da muller e a súa subordinación social.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Lucrezia Marinella era filla de Giovanni Marinelli, un filósofo e ilustre médico, especializado en enfermidades femininas, orixinario de Módena. Exerceu a medicina en Venecia, editou a Hipócrates e escribiu diversas obras como libros de receitas para o coidado do corpo feminino, para restablecer o equilibrio natural, e un tratado de remedios para enfermidades das mulleres.[2] Non se coñece información sobre a súa nai.

Os datos a partir da lectura dos seus escritos mostran unha vasta bagaxe cultural que comprende filosofía clásica, literatura latina, filosofía platónica renacentista, a literatura vulgar (dende Dante, Boccaccio e Petrarca ata os seus contemporáneos) e a historia.[2]

Escribiu novelas, algunhas das cales trataban sobre o benestar, hixiene e beleza das mulleres.[3] Aínda que o seu pai non era oriúndo de Venecia, Lucrezia e a súa familia eran «cittadinaza».[4] O seu irmán Curzo Marinella tamén era médico e ela casou co médico Girolamo Vacca. Ningún dos seus fillos naceu en Venecia.[4]

É posible que o seu pai fose o vínculo entre os seus estudos privados e a escritura e o mundo dos círculos literarios venecianos.[3] Non se meteu presión a Lucrezia para casar e, como proviña dunha familia profesional, o seu pai animouna nos seus estudos.[5] Aínda que as actividades literarias de Lucrezia a fixeron famosa, viviu unha vida recluída. Non viaxou, fóra de visitar as ermidas locais. non hai evidencias de que se reunira con outros autores e non hai constancia de que asistise a reunións en academias externas.

As mulleres na Idade Media tardía[editar | editar a fonte]

Os dereitos das mulleres e a igualdade da muller ocuparon unha parte importante da vida de Lucrezia. Trata o tema da desigualdade na instrución e a marxinalidade inxusta da muller, expondo a resistencia dos homes a abandonar o poder. Se as mulleres teñen a mesma «alma razoable» que teñen os homes e mesmo máis nobre, entón por que máis perfectamente non poden aprender das mesmas artes e ciencias que aprenden os homes? Marinelli utiliza argumentos literarios e poéticos para defender non tanto a igualdade senón máis ben a superioridade das mulleres. O argumento da beleza feminina convértese nunha nova concepción da dignidade do corpo feminino.[6]

«Marinelli non limitará a súa apoloxía á fórmula celebrativa dos tratados sobre "nobreza e excelencia" feminina senón que, ao exhibir unha nova orde de discurso, substituirá a acusación pola ostentación da "superioridade" do xénero feminino», di Rosa Rius Gatell, estudosa da súa obra.[2] Marinelli, para rebater o argumento da inferioridade feminina, exporá os motivos naturais, morais, históricos e filosóficos que demostran o contrario. «Para apoiar o seu xuízo buscará na literatura antiga e recente, así como na historia pasada e presente os exemplos de mulleres fortes, intrépidas, racionais, cultas, prudentes, guerreiras e sabias que desmentisen o tenaz mito».

Lucrezia Marinella participa así na «querelle des femmes», o debate literario sobre a natureza e a situación da muller iniciado en torno ao 1400 e que continúa até o final do Renacemento.[7][2]

Obras[editar | editar a fonte]

Portada de 1601 da nobilita, et l'eccellenza delle donne

Marinella era unha consumada escritora de moitos xéneros. As súas obras van dende os comentarios filosóficos sobre a poesía ás obras relixiosas. Inspirábase con frecuencia nunha ampla variedade de fontes incluídas obras científicas e mitolóxicas. Escribiu diversas obras de carácter espiritual, entre elas vidas e xestas dos santos: san Francisco, santa Clara, santa Justina, santa Catalina e a Vita dei Maria Vergine.

Tamén escribiu en estilo de novela pastoril, por exemplo en Arcadia Felice. Este xénero tradicionalmente estaba limitado aos autores homes e os personaxes eran homes, con todo Arcadia Felice explora o amor e o erotismo como un elemento da trama no canto dunha resolución.[8]

Durante a súa existencia, Marinella publicou dez libros, tivo interrupcións de produción de até dez anos de silencio entre as súas obras, especialmente tras contraer matrimonio con Girolamo Vacca, entre 1606 e 1617.[9] O seu primeiro poema data de 1600.

En 1600 publica A nobilità et l'eccellenza delle donne co'diffetti et mancamenti de gli huomini, en resposta a unha diatriba de Giuseppe Passi —un dos maiores detractores das mulleres de ambiente post-tridentino— sobre os defectos das mulleres, I donneschi difetti (Venecia e Milán, 1599). Marinella tomou a primeira parte do seu título da tradución italiana dun suposto texto anónimo francés, Della nobilita et eccellenza delle donne, impreso en Venecia en 1549.[10] O libro era unha longa tradición polémica de ataques ás mulleres e a súa defensa. Nel, lanza un ataque aos homes polos mesmos vicios dos que Passi se atreveu a acusar ás mulleres.[3] Marinella foi a primeira muller en Italia en polemizar cun home por escrito e foi a única vez que escribiu explicitamente sobre a misoxinia de Passi.[11]

Na obra Enrico, Marianella elixiu un tema relixioso e político, con elementos das súas obras previas. Sinalou a exclusión das mulleres no debate político da época. Na obra expresou o orgullo patriótico por Venecia e relatou unha versión veneciana dos eventos da Cuarta Cruzada, da cal non existía ningún documento veneciano contemporáneo. Este momento da historia de Venecia lembra o seu destino e importancia.[12] En Enrico, Marinella elixe escribir nun dos xéneros literarios máis excelsos do seu tempo que, por razóns culturais, non era apreciado en Venecia. As mulleres guerreiras de Marinella en Enrico levan armaduras masculinas con graza e dignidade, descritas como respectables en feitos e pensamentos, virxes castas.[13] Arcadia Felice recolle a idea de que o amor é restritivo para a muller e vai en contra da súa liberdade e creatividade.[14]

Noutra das obras de Lucrezia titulada Amoro Innamorato et Impazzato: «En Exhortaciones, con todo, Marinella parece retractarse por completo, encomiando a domesticación total das mulleres e suxerindo nos termos máis firmes que deben evitar actividades académicas. Segundo os seus argumentos, as mulleres deben permanecer no que eu denominaría anacronicamente a esfera privada, deixando o mundo da política e a filosofía aos homes. Do mesmo xeito que moitas das súas contemporáneas, utiliza as ideas dos autores clásicos para argumentar... Argumenta a favor da reclusión das mulleres, valorando especialmente as habilidades das mulleres para xestionar o fogar e educar aos seus fillos e asigna toda a virtude feminina ás artes domésticas».[15] Tamén lamenta a situación das mulleres en canto á literatura e na súa última obra, Essortationi alle donne, alenta ás mulleres a evitar seguir unha carreira literaria.[16] Sobre a reclusión, Lucrezia escribiu: «Escribino no meu libro titulado A nobreza e a excelencia das mulleres, pero agora ao considerar o tema desde unha posición máis madura, opino que non é o resultado dun proceso de manipulación consciente ou a acción dunha alma enfadada, senón do albedrío e a providencia da natureza e de Deus.».[17]

Vida persoal e influencia[editar | editar a fonte]

Francesco Agostino della Chiesa describiuna como «unha muller de gran elocuencia e coñecementos» e afirmou que «sería imposible superala».[18] Cristofero Bronzino indicou que a súa prosa e poesía eran excepcionais, as súas composicións sacras eran moi boas e era unha gran experta en filosofía moral e natural. Arcangela Tarabotti expresou que era unha das súas máis grandes admiradoras, aínda que cara ao final da súa vida indicou que a atacou.[19] Marinella dedicou A nobreza e a excelencia das mulleres a Lucio Scarano, un doutor e amigo do seu pai que se interesou especialmente pola súa formación literaria. Inclusive chamouna «A xoia do noso século» e comparouna coa poeta grega Corinna.[18] Marinella dedicou o seu poema Amoro Innamorato et Impazzato a unha muller, a duquesa de Mandua, Caterina Medici.[13]

Lucrezia Marinella casou co médico Girolamo Vacca, e do seu testamento dedúcese que tivo dous fillos, Antonio e Paulina.[2]

Morreu de malaria aos 82 anos en Campiello dei Squillini, en Venecia, o 9 de outubro de 1653. Foi enterrada na igrexa parroquial preto de S. Pantaleone.

Publicacións[editar | editar a fonte]

  • Marinella, L. , 1595, A Colomba sacra, Poema eroico. Venice.
  • 1597, Vita do serafico et glorioso San Francesco. Descritto in ottava rima. Ove si spiegano lle attioni, lle astinenze e i miracoli dei esso, Venice.
  • 1598, Amore innamorato ed impazzato, Venice.
  • 1601a, A nobiltà et l'eccellenza delle donne co' diffetti et mancamenti de gli uomini. Discorso dei Lucrezia Marinella in due parti diviso, G , Venice.
  • 1601b, The Nobility and Excellence of Women, and the Defects and Vices of Men, Dunhill, A. (ed. and trans.), Chicago: The University of Chicago Press, 1999.
  • 1602, A vita dei Maria vergine imperatrice dell'universo. Descritta in prosa e in ottava rima, Venice.
  • 1603, Rime sacre, Venice.
  • 1605, L'Arcadia felice, Venice.
  • 1605a, L'Arcadia felice, F. Lavocat (ed.), Florence: Accademia toscana dei scienze e lettere, ‘A Colombaria’ 162, 1998.
  • 1605b, Vita do serafico, et glorioso San Francesco. Descritto in ottava rima, Venice.
  • 1606, Vita dei Santa Giustina in ottava rima, Florence.
  • 1617, A imperatrice dell'universo. Poema heroico, Venice.
  • 1617a, A vita dei Maria Vergine imperatrice dell'universo, Venice.
  • 1617b, Vite de' dodeci heroi dei Christo, et de' Quatro Evangelisti, Venice.
  • 1624, De' gesti heroici e della vita meravigliosa della serafica Santa Caterina dá Siena, Venice.
  • 1635, L'Enrico ovvero Bisanzio acquistato. Poema heroico, Venice.
  • 1645a, Essortationi alle donne et a gli altri lla papagaio saranno a grao dei Lucretia Marinella. Parte Prima, Venice.
  • 1645b, Exhortations to Women and to Others if They Please, L. Benedetti (ed. and trans.), Toronto: Centre for Reformation and Renaissance Studies, 2012.

Bibliografía[editar | editar a fonte]

En español[editar | editar a fonte]

  • Cagnolati, Antonella; Lucrezia Marinelli Vacca, Da nobreza e excelencia das mulleres. ArCiBel Editores. 2013 ISBN 9788415335351[20]

Noutros idiomas[editar | editar a fonte]

  • Luca Piantoni, Mirabile cristiano ed eloquenza sacra in Lucrezia Marinelli, in Poesia e retorica del Sacro tra Cinque e Seicento, a cura di Elisabetta Selmi, Erminia Ardissino, Alessandria, Edizioni Dell'Orso, 2009, pp. 435–445.
  • Westwater, Lynn Lara. "The disquieting voice: Women's writing and antifeminism in seventeenth-century Venice (Italy, Lucrezia Marinella, Sara Copio Sullam, Arcangela Tarabotti)." Dissertation Abstracts International. Section A: Humanities And Social Sciences 64, no. 10 (2003): 3705. Women's Studies International, EBSCOhost
  • Putnam, Christie-Anne, e Anna Riehl. "Lucrezia Marinella and the "Querelle des Femmes" in Seventeenth-Century Italy." Sixteenth Century Journal 41, no. 4 (Winter 2010 20010): 1200-1201. Academic Search Complete, EBSCOhost
  • Byars, Jana. "Byars on Marinella." H-Net Reviews In The Humanities & Social Sciences (Decembro 2012): 1-2. Academic Search Complete, EBSCOhost
  • Payne, Lynda Stephenson. "The Nobility and Excellence of Women and the Defects and Vices of Men (Book)." ISIS: Journal Of The History Of Science In Society 92, no. 4 (Decembro 2001): 779.Academic Search Complete, EBSCOhost
  • Marinella, Lucrezia, e Anne Dunhill. 1999. The nobility and excellence of women, and the defects and vices of men. Chicago: University of Chicago Press.
  • Lucrezia Marinella. De’ gesti eroici e della vita maravigliosa della Serafica S. Caterina da Siena De’ gesti eroici e della vita maravigliosa della Serafica S. Caterina da Siena by Lucrezia Marinella
  • Deslauriers, Marguerite, "Lucrezia Marinella", The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Winter 2012 Edition), Edward N. Zalta (ed.)

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Lucrezia Marinella". web.archive.org. 2013-01-26. Archived from the original on 26 de xaneiro de 2013. Consultado o 2021-04-22. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Rius Gatell, Rosa (1993). "Lucrecia Marinelli y la "excelencia" de las mujeres en la Venecia de 1600" (PDF). 
  3. 3,0 3,1 Marinella, Lucrezia, and Anne Dunhill. 1999. The Nobility and Excellence of Women and the Defects and Vices of Men. Chicago: University of Chicago Press. (pg.3)
  4. 4,0 4,1 Marinella, Lucrezia, and Stampino MG. 1998. Enrico; or Byzantium Conquered: A Heroic Poem. Chicago: University of Chicago Press (pg.4)
  5. Marinella, Lucrezia, e Anne Dunhill. 1999. The Nobility and Excellence of Women and the Defects and Vices of Men. Chicago: University of Chicago Press.(pg. 1)
  6. Levi, Anna Bofill (2016-07-21). Los sonidos del silencio: Aproximación a la historia de la creación musical de las mujeres (en castelán). Editorial UOC. ISBN 978-84-9116-494-4. 
  7. Deslauriers, Marguerite (2012-11-02). "Lucrezia Marinella" (en inglés). 
  8. Cox, Virginia (2011). The Prodigious Muse: Women's Writing in Counter-Reformation Italy. (PDF) (Web ed.). Baltimore: The Johns Hopkins University Press. p. 198. Consultado o 1 de mayo de 2015. 
  9. Marinella, Lucrezia, and Anne Dunhill. 1999. The Nobility and Excellence of Women and the Defects and Vices of Men. Chicago: University of Chicago Press. (pg.8)
  10. Marinella, Lucrezia, and Anne Dunhill. 1999. The Nobility and Excellence of Women and the Defects and Vices of Men. Chicago: University of Chicago Press. (pg. 2)
  11. Kent, F. W. (2006). Rituals, Images, and Words : Varieties of Cultural Expression in Late Medieval and Early Modern Europe. Turnhout: Brepols Publishers. ISBN 978-2-503-53801-3. OCLC 1018146480. 
  12. Marinella, Enrico. Chicago Press. (pg. 4)
  13. 13,0 13,1 Marinella, Enrico. Chicago Press. (pg. 8)
  14. Kent, Francis William; Zika, Charles (2005). Rituals, Images, and Words (PDF) (Web ed.). Turnhout Brepols Publishers. p. 332. ISBN 978-2-503-53801-3. Consultado o 1 de maio de 2015. [Ligazón morta]
  15. Byars, Jana. "Byars on Marinella." H-Net Reviews In The Humanities & Social Sciences (December 2012): 1-2. Academic Search Complete, EBSCOhost
  16. Kent, Francis William; Zika, Charles (2005). Rituals, Images, and Words (PDF). Turnhout Brepols Publishers. p. 340. ISBN 978-2-503-53801-3. Consultado o 1 de mayo de 2015. [Ligazón morta]
  17. Marinella, Lucrezia (1645). Essortationi alle donne et a gli altri se a loro saranno a grado di Lucretia Marinella: Parte prima. Venice: Per Francesco Valuasense. p. 11. 
  18. 18,0 18,1 Marinella, The Nobility and Excellence of Women and the Defects and Vices of Men. Chicago. (pg.1)
  19. Marinella, The Nobility and Excellence of Women and the Defects and Vices of Men (pg.5)
  20. "Lucrezia Marinelli Vacca, De la nobleza y excelencia de las mujeres - ArCiBel Editores". web.archive.org. 2016-12-20. Archived from the original on 20 de decembro de 2016. Consultado o 2021-04-22. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]